/των Κοκκώνη Αναστάσιου, Ματσίγκα Παναγιώτη, Πατερέλη Δημήτρη
Καθώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χάνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο την αποδοχή των πολλών, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα δημιουργίας πρόσφορου εδάφους για την ανάδυση ενός αντί- δεξιού ρεύματος στην κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να πληροφορούν τους πάντες πως οι αποτυχίες της κυβέρνησης δεν συμβαίνουν μόνο λόγω της δικής της ανικανότητας, αλλά και λόγω της κοσμοθεωρίας του νεοφιλελευθερισμού η οποία βρίθει αντιεπιστημονικών επιχειρημάτων. Οποιοδήποτε κόμμα της δεξιάς και να βρισκόταν στην εξουσία θα ακολουθούσε ίδια ή παρόμοια πολιτική, ενδεχομένως με κάποιες διαφοροποιήσεις ως προς τη σφοδρότητα των μέτρων.
Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο τα μνημόνια, αλλά, όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε σε ένα σύνθημα στη Χιλή, το πρόβλημα είναι η «κανονικότητα». Κανονικότητα για τη δεξιά είναι η περίοδος κατά την οποία τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται, οι μισθοί είναι παγωμένοι ή αυξάνονται αλλά σε βαθμό μικρότερο από αυτόν της αύξησης των κερδών, οι μίζες και οι απευθείας αναθέσεις καλά κρατούν, τα κοινωνικά προγράμματα θεωρούνται αντιαναπτυξιακά, οι παραγωγικές επενδύσεις απουσιάζουν, οι φόροι για τους πλούσιους μειώνονται και οι πολίτες παρακολουθούν τις εξελίξεις χωρίς να αντιδρούν, αφού οι απεργίες θεωρούνται προνόμιο βολεμένων συνδικαλιστών.
Αυτή την κανονικότητα προσπαθούν να επαναφέρουν με το κατ’ ευφημισμόν σχέδιο ανάκαμψης. Αν ρίξει κανείς μία ματιά στον προϋπολογισμό θα διαπιστώσει ότι προβλέπονται κονδύλια που φτάνουν μέχρι και το διπλάσιο ποσό από τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Με τα χρήματα αυτά, θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας οικονομικός και κοινωνικός μετασχηματισμός της χώρας προς την κατεύθυνση που κινούνται οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης.
Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει ένα πλάνο μόνιμης φτωχοποίησης της χώρας και μετατροπής της σε χώρα- πάροχο χαμηλά αμειβόμενης εργασίας (ακόμη και ανηλίκων!) και πλήρους ελευθερίας της αγοράς. Βάση του σχεδιασμού αυτού, αποτελεί η υψηλή ανεργία (προβλέπονται μόλις 200.000 νέες θέσεις εργασίας ενώ υπάρχουν σχεδόν 1.000.000 άνεργοι, την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε περίπου 300.000 θέσεις εργασίας χωρίς τα κονδύλια αυτά και με τα ¾ της θητείας της εντός μνημονιακού προγράμματος). Σχεδιάζει μία χώρα στην οποία το σύνολο της γης θα είναι διαθέσιμο προς εκμετάλλευση ανεξάρτητα από το περιβαλλοντικό κόστος και η παροχή της ενέργειας θα έρχεται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (το κόστος αυτής της κίνησης είναι εμφανές με τις συνεχόμενες ανατιμήσεις του ρεύματος).
Φέρνει ένα αύριο στο οποίο η υγεία, η παιδεία και η ασφάλιση είναι εμπορεύματα, ο πολιτισμός δευτερεύων και η πρόνοια υπάρχει μόνο για να εξασφαλίζει την επιβίωση. Διαμορφώνει ένα κράτος που εξασφαλίζει τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης με συνεχείς απευθείας αναθέσεις, ιδιωτικοποιήσεις βασικών λειτουργιών και απουσία οποιασδήποτε αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας.
Τέλος, προχωρά σε μία υπερσυντηρητική (στα όρια της ακροδεξιάς) αναδίπλωση σε βασικούς τομείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων: στην ισότητα των φύλων με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συνεπιμελεια και στη μεταναστευτική πολιτική με χαρακτηριστικά παραδείγματα την περικοπή των προγραμμάτων στήριξης στους πρόσφυγες και τις παράνομες επαναπροωθήσεις, ενώ παράλληλα, δεν ασκεί αξιόπιστη και σοβαρή εξωτερική πολιτική στα αρμόδια όργανα της Ευρώπης για να εφαρμοστούν οι ποσοστώσεις και να μην καταστεί η Ελλάδα αποθήκη ψυχών.
Η προοδευτική παράταξη οφείλει να βάλει στην άκρη τις επιμέρους διαφορές της και να προχωρήσει σε μία σύμπλευση με στόχο μία νέα αρχή. Μία αρχή στην οποία η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση και ο πολιτισμός θα είναι δικαιώματα του συνόλου του λαού. Μία αρχή στην οποία η πρόνοια, πέρα από τη δημιουργία διχτυού ασφαλείας για τους αποκλεισμένους, θα αφορά ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μέσω επιδομάτων, αλλά, κυρίως, μέσω παροχών σε είδος (ΚΑΠΗ, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ, παιδικοί σταθμοί, σχολικά γεύματα κ.α.) που θα βελτιώνουν άμεσα το βιοτικό επίπεδο.
Μία αρχή στην οποία η ασυδοσία της αγοράς θα αντικατασταθεί από μία μικτή οικονομία η οποία θα δουλεύει με κανόνες, θα βασίζεται στις παραγωγικές επενδύσεις και στις πολλές και καλά αμειβόμενες νέες θέσεις πλήρους απασχόλησης, με παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος.
Μία αρχή στην οποία το κράτος θα διέπεται από διαφάνεια και θα ενταχθούν στη λειτουργία του αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην τοπική αυτοδιοίκηση (τοπικά δημοψηφίσματα, αυξημένη συμμετοχή στις διαβουλεύσεις κτλ) και στην οποία τα δικαιώματα των γυναικών, των μεταναστών, των ΑΜΕΑ, ΛΟΑΤΚΙ κτλ στην εργασία και στην προστασία από τη βία θα είναι προτεραιότητες.
Με λίγα λόγια, η Αριστερά οφείλει την επόμενη φορά που θα κυβερνήσει να εφαρμόσει στο ακέραιο το πρόγραμμά της χωρίς εκπτώσεις και υπεκφυγές προκειμένου να γίνει η χώρα μας μία κανονική χώρα του 21ου αιώνα.
Τίποτα από αυτά δε θα είναι εύκολο, αλλά η Αριστερά ποτέ δεν ήταν για τα εύκολα.
