/της Αδαμαντίας Αρανίτη
Όσο κι αν γράφτηκαν για την κακή διαχείριση της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα που διαφαινόταν πως θα επιφέρει, κανείς δε βαρέθηκε να κρίνει ως «φανατισμένους» που κάνουν στείρα αντιπολίτευση όσους εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την αλεατορική αντιμετώπιση της πανδημίας. Φτάνουμε λοιπόν στο απαγορευτικό λοκντάουν νούμερο δύο, που μάλιστα ήταν «έκπληξη» με κάθε διάγγελμα να αναιρεί το προηγούμενο. Βρισκόμαστε με τη Θεσσαλονίκη να έχει μόλις 8 (ο κ τ ώ) διαθέσιμα κρεβάτια ΜΕΘ για Covid-19 και την Αττική μόλις 45, από τα σύνολο 1.082. Όλα αυτά με τριάντα χιλιάδες κενές θέσεις μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών.
Φτάσαμε αρκετά σύντομα από το «εντάξει δεν είμαστε σαν την Ιταλία και την Ισπανία» στο να πλησιάσουμε τέτοιες καταστάσεις, πράγμα που όσο και να απευχόμαστε δεν αρκεί για να αποτρέψει τα γεγονότα. Ο διευθυντής ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου κ. Καπράβελος, δήλωσε σήμερα: «Έχουμε 44 κλίνες ΜΕΘ με 65 εξειδικευμένους εξουθενωμένους γιατρούς και νοσηλεύτριες εξουθενωμένες και πολύ λίγες. Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού! Ήταν η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.». Όπως δημοσιοποίησε πολίτης, ο πατέρας του 73 ετών, δεν επιλέχθηκε λόγω ηλικίας για να επιλεγούν άλλοι ασθενείς νεότεροι. Εκείνος παρακολούθησε την κηδεία από βιντεο κλήση, όσο ο πατέρας του θαβόταν από άτομα με στολή τύπου «αστροναύτη», ενώ αξιοσημείωτο είναι πως χωρίς ΜΕΘ, απλά με παροχή οξυγόνου, ο άνθρωπος αυτός ξεψύχησε μετά από τέσσερις βασανιστικές μέρες. Διανοείστε έναν άνθρωπο που όλη του τη ζωή είναι «στο πόδι» να αρκούν τέσσερις μέρες για να τον εξαφανίσουν επειδή η εισαγωγή σε ΜΕΘ αντιμετωπίζεται σαν κλήρωση στο ΠΡΟΠΟ;
Και τι θα μπορούσε δηλαδή να γίνει; Θα ρωτήσει κάποιος που δεν τυγχάνει να είναι ο αρχηγός της ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, και δικαίως. Στην Γαλλία για παράδειγμα, όπου το πικ του δεύτερου κύματος έχει πια περάσει, η διαχείριση της κρίσης γίνεται από ένα κεντρικό όργανο που έχει έδρα το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Παρισιού και από το αντίστοιχο ΕΚΑΒ. Όλες οι ειδικότητες Covid-19 (πνευμονολόγοι, παθολόγοι, αναισθησιολόγοι, εντατικολόγοι, λοιμωξιολόγοι, νεφρολόγοι, ακτινολόγοι) δουλεύουν όπου υπάρχουν ανάγκες είτε εργάζονται ιδιωτικά είτε στο δημόσιο. Για τους ιδιώτες δίνεται προκαθορισμένη αμοιβή παρόμοια με τους γιατρούς του δημόσιου. Οι φαρμακοποιοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο χορήγησης φαρμάκων και αντιβιοτικών σε ασθενείς Covid-19 στο σπίτι τους ενώ ταυτόχρονα τα φαρμακεία είναι τα κέντρα αναφοράς περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας (ιδιαίτερα αυξημένης την περίοδο της καραντίνας). Το κόστος το καλύπτει το κράτος, βάσει των ήδη υπαρχόντων τιμών για νοσηλείες σε θαλάμους/ΜΕΘ ενώ ταυτόχρονα γίνονται συνεχείς εκκλήσεις για συστράτευση όλων των γιατρών, νοσηλευτών, φαρμακοποιών και τεχνολόγων.
Κι αν κάποιος φίλος του εναλλακτικού ΕΣΥ της Ελλάδας (λέγε με και ΜΑΤ) απορεί τι έκαναν εις Παρισίους τα όργανα της τάξεως, εισέβαλλαν σε σπίτια πολιτικών προσώπων ναι, των αντιστοίχων Σωτήρηδων και το τριάρι του Πανιωνίου (διότι αν είσαι θέσει φρουρός κάνεις και για διαχείριση πανδημίας, όλοι το ξέρουν αυτό), λόγω του μεγάλου αριθμού προσφυγών στο Δικαστήριο της Δημοκρατίας (CJR). Δικαστήριο της Δημοκρατίας μπορεί να μην έχουμε, όμως έχουμε δωρεάν υγεία για όλους. Δηλαδή όχι ακριβώς όλους, για τους κάτω των 73 ετών που χρειάζονται μία από τις χίλιες και ογδόντα και δύο ΜΕΘ μας. Που έπρεπε να είναι τρεισήμισι χιλιάδες αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας και τα κρούσματα. Αλλά που είναι λιγότερες από τις μισές. Που έχουν γιατρούς και νοσηλευτές. Τριάντα χιλιάδες λιγότερους από όσους θα έπρεπε να έχουμε σε κανονικές συνθήκες. Ευτυχώς όμως δεν είμαστε τίποτα Γάλλοι, κι έτσι δίνουμε εκατομμύρια ευρώ ΜΟΝΟ σε κανάλια και μέσα ενημέρωσης. Α, και σε ξεβαμμένες μπογιές στο οδόστρωμα, απομεινάρια μιας αποτυχημένης ανάπλασης.
