/της Αδαμαντίας Αρανίτη
Όταν ένα από τα πλέον σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία μιας χώρας, που η βασική πηγή εισοδήματός της είναι ο τουρισμός, καίγεται, και μεταξύ άλλων μια έκταση πολλών στρεμμάτων γύρω από το μνημείο, τι έπεται; Κυρώσεις για τους δράστες; Αποφάσεις για πυροπροστασία και πυρασφάλεια; Επίσημη ανακοίνωση και δελτίο τύπου που θα λαμβάνει δρακόντεια μέτρα πρόληψης; Για την ώρα το αρμόδιο υπουργείο μιας τέτοιας χώρας, μας ενημερώνει πως μέρη του μνημείου δεν κάηκαν και πως το πολύ πολύ να δουν οι τουρίστες… μαύρο χώμα. Μάλλον δεν πέρασε καν από το μυαλό κανενός (αν)υπευθύνου τι θα γινόταν αν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπς το μέρος, όπως συνηθίζεται να είναι εδώ και δεκαετίες.
Κι ενώ θέλουμε να ελπίζουμε πως όντως ανησυχούμε χωρίς λόγο, στην Ελευσίνα εμφανίστηκαν όχι ένα, όχι δύο, αλλά οκτώ γεωτρύπανα. Όπως και στον Ερημίτη αντίστοιχα, πολύ πρόσφατα, “τυχαία” πυρκαγιά συναντά αυτή τη φορά τον οίκο των Ατρειδών. Τα κυκλώπεια τείχη δε στάθηκαν ικανά να προστατέψουν την ακρόπολη από τη φωτιά και κυρίως, από κάποιο θεματικό πάρκο και λοιπές επενδύσεις που ουσιαστικά αποτελούν χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Όχι βέβαια για όλους, γιατί η έκταση των στρεμμάτων μάς κάνει να υπολογίζουμε πως στην κατά τον Όμηρο “ευρυάγυιαν” και “πολύχρυσον” πόλη, όσο και σε άλλες αρχαίες και σύγχρονες της χώρας, θα συμβεί ένα πανηγύρι υπεξαίρεσης και κατάχρησης δημοσίου χρήματος δίχως τέλος.
Εντελώς συμπτωματικά, τον περασμένο Μάρτιο στο Άργος, και συγκεκριμένα στη περιοχή των Μυκηνών, βρέθηκαν εκπρόσωποι Αμερικάνικων funds που έχουν εντοπίσει έκταση 2000 – 3000 στρεμμάτων με στόχο να δημιουργήσουν Θεματικό Μυθολογικό Πάρκο. Ο δήμαρχος του Άργους είχε δηλώσει σε συνέντευξη τύπου πως συμφωνεί με το εν λόγω πλάνο και δεσμεύθηκε να υποδείξει την αναγκαία έκταση γης για αγορά και να επιμεληθεί τις προδιαγραφές επιλογής θέσης της.
Λίγο πριν αναζητήσουμε συμμετοχή από Αμερικανούς (και μη) συνθέτες για μιούζικαλ Agamemnon Superstar ή πλακάκια για το σπα Clytemnestra, ας αναλογιστούμε πως πρώτα από όλα οφείλουμε να προστατεύουμε το περιβάλλον. Έπειτα, πως επειδή τα μνημεία βρίσκονται εκεί πολύ πριν από τις γενιές που τώρα κατοικούν τη χώρα και θα βρίσκονται και αργότερα, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει υποχρέωση να προστατεύονται και να διατηρούνται με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο. Αν δεν πάψουν αυτές οι πρακτικές θα συνεχίσουν να θεωρούνται οι κάτοικοι της χώρας “μενού ημέρας” των επενδυτών, το περιβάλλον καρτ ποστάλ και η πολιτιστική κληρονομιά σουβενίρ.
