/του Αντώνη Ραυτόπουλου
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την Τρίτη 28 Απρίλη την σταδιακή άρση των μέτρων για την ομαλή επιστροφή στην «κανονικότητα».
Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση; Μήπως βρήκαμε το πολυπόθητο εμβόλιο που η παγκόσμια κοινότητα περιμένει; Ή μήπως ο ιός έκανε τον κύκλο του και πλέον ανήκει στην ιστορία; Τίποτε από όλα αυτά. Τα βασικά επιχειρήματα ήταν η ατομική ευθύνη των πολιτών και ο… καλός καιρός.
Ο πρόεδρος της κυβέρνησης συνομολογεί (και πώς να μην το κάνει άλλωστε) ότι ο ιός ζει ανάμεσά μας, όσο δεν υπάρχει φάρμακο, ενώ υπεραμύνεται τα μέτρα της κυβέρνησης, τα οποία αποσόβησαν την εξάπλωση του κορωνοϊού. Προς τι, τότε, όλη αυτή η βιασύνη; Κάποιος -πιο κακοπροαίρετος- θα έλεγε ότι τον πιέζουν οι οικονομικοί παράγοντες της χώρας. Τα δεδομένα, όμως, συμφωνούν με τον κακοπροαίρετο…
Ποια είναι αυτά; Τα παραπάνω στοιχεία, συν την οικονομική ύφεση που ορθώνεται τρομακτικά μπροστά μας.
Εν ολίγοις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ξεκάθαρα «ο μποναμάς και τα 800άρια τέλειωσαν, ώρα να επιστρέψετε στην καθημερινότητά σας». Πώς όμως θα γίνει αυτό; Φορώντας όλοι μάσκες σε κλειστά μέρη, τη στιγμή που υπάρχουν ελλείψεις, μέχρι και για το υγειονομικό προσωπικό της χώρας!
Μα πάνω από όλα, επιστρέφουμε με την ευθύνη, πλέον, να βρίσκεται στα χέρια των πολιτών και όχι σε αυτά της πολιτείας. Με νέα «κοινωνικά συμβόλαια», όπως αρέσει τόσο στον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει στις προηγούμενες ανακοινώσεις του. Κοινωνικά συμβόλαια, μάλιστα, που διαμορφώνει από την αρχή της καραντίνας η κυβέρνηση, εν αγνοία των πολιτών.
Ήταν πασιφανές ότι η παρεμβατικότητα της κυβέρνησης στη δημόσια υγεία περιοριζόταν μόνο στο κομμάτι της πρόληψης και καθόλου σε αυτό της νοσηλείας και της έμπρακτης στήριξης του ΕΣΥ. Εξάλλου, αν ήθελε κάτι παραπάνω, θα είχε ήδη προχωρήσει σε προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού και αύξηση των ΜΕΘ. Το να πετάς, όμως, την «καυτή πατάτα» στους πολίτες και να τους θέτεις ευθύνες εκτός αρμοδιότητάς τους είναι εγκληματικό για τη δημόσια υγεία.
Ο κόσμος το τελευταίο διάστημα έχει φτάσει στα όρια του. Όχι μόνο εκεί που υπάρχει απτή αποτύπωση (οικονομία, συνθήκες και σχέσεις εργασίας), αλλά και στο «αόρατο» σκέλος. Σε θέματα ψυχικής υγείας και κοινωνικής αντιμετώπισης. Δεν είναι αυτονόητο ότι ο καθένας έχει κάποιον να μιλήσει, δεν έχουν όλοι πρόσβαση στο διαδίκτυο για να έχουν συνεχή επικοινωνία, οι άνθρωποι με αναπηρία δεν χρησιμοποιούν με την ίδια ευκολία την περιβόητη «μετακίνηση 6». Όλοι αυτοί, λοιπόν, καλούνται από την κυβέρνηση να σηκώσουν το βάρος της άρσης των μέτρων, χωρίς να υπάρχει εξάπλωση της διασποράς.
Πολλοί θα μιλήσουν για ανευθυνότητα του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι έως τώρα κινούνται καθόλα υπεύθυνα. Προς το κοινωνικό συμφέρον σίγουρα όχι, αλλά προς τα συμφέροντα «φίλων» και κεφαλαίου, σίγουρα ναι.
Η 15λεπτη αερολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη κρύβει κάτι πολύ επικίνδυνο από πίσω: Την ανοσία της αγέλης. Με ότι αυτό συνεπάγεται στον αριθμό των κρουσμάτων και -αναπόφευκτα- των νεκρών από την πανδημία. Άλλωστε, έχουμε δει τις καταστροφικές συνέπειες της συγκεκριμένης πρακτικής στη Μεγάλη Βρετανία. Τουλάχιστον, ο Μπόρις Τζόνσον είχε την ευθιξία να το πει ξεκάθαρα και όχι να κρύβεται πίσω από τις λέξεις…
