Tρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνο το βράδυ που πάγωσε ο χρόνος, όταν σε µια γειτονιά του Κερατσινίου, ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το µαχαίρι του φασίστα Ρουπακιά. Ήταν η νύχτα που έδειξε ακόµα και στους πιο “αφελείς” ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι µια “πατριωτική”, “αντιµνηµονιακή”, “λαϊκή” οργάνωση, αλλά ένα νεοναζιστικό κόµµα.
Μια εγκληµατική οργάνωση µε δοµή, ιεραρχία, µέθοδο και µε οργανωµένα τάγµατα εφόδου, όπως προκύπτει από τα όσα στοιχεία αναδείχθηκαν κατά την διάρκεια της δίκης. Μιας δίκης που θα µείνει στην ιστορία, αφού στο εδώλιο κάθισαν στελέχη, βουλευτές και µέλη ενός κόµµατος που βρίσκεται στην βουλή, µε τις κατηγορίες της διεύθυνσης και ένταξης στην εγκληµατική οργάνωση.
Ο θάνατος του Παύλου, που έµελλε να γίνει σύµβολο του αντιφασιστικού αγώνα απο άκρη σε άκρη της γής, άνοιξε τον δρόµο για να βρεθούν µπροστά στην δικαιοσύνη όλοι αυτοί που σκόρπισαν τον τρόµο απέναντι στους αδύναµους, Έλληνες και µετανάστες, στους δηµοκρατικούς αγώνες, αλλά και προσπάθησαν να γεµίσουν µε το δηλητήριο του φα- σισµού τις λαϊκές γειτονιές.
Η υπόθεση Φύσσα ολοκληρώθηκε, όµως η δίκη των φασιστών συνεχίζεται. Οι υποθέσεις των Αιγυπτίων ψαράδων, η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραµα, αλλά και οι επιθέσεις στην Αντίπνοια και το Συνεργείο αναµένεται να ρίξουν ακόµη περισσότερο φως στην εγκληµατική δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Τρία χρόνια µετά, οι φασίστες, αµετανόητοι και προ- κλητικοί, επιχειρούν να σηκώσουν ξανά κεφάλι. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές, στο ηρωικό νησί της Λέσβου Χρυσή Αυγή µαζί µε την Νέα ∆ηµοκρατία επιχειρούν να στήσουν σκηνικό πολέµου απέναντι στους πρόσφυγες, πατώντας πάνω στα κενά και στα λάθη της Κυβέρνησης. Κυρίως, στον εφησυχασµό πως µετά την συµφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας το πρόβληµα λύνεται. Μιας συµφωνίας που η ίδια η πραγµατικότητα έχει απορρίψει.
Για πρώτη φορά οργανωµένα η Χρυσή Αυγή κάνει την εµφάνιση της στην Μυτιλήνη. To νησί που αποτέλεσε παράδειγµα αλληλεγγύης και ανθρωπισµού και έγινε ο φάρος της ελπίδας απέναντι στο σκοτάδι της Ευρώπης. Έχουµε καθήκον να προστατεύσουµε µε νύχια και µε δόντια την αλληλεγγύη, την δηµοκρατία, την ανθρωπιά και να µην επι- τρέψουµε στην ξενοφοβία και τον συντηρητισµό να κερδίσουν. Να αποµονωθούν οι “γονείς” στο Ωραιόκαστρο και την Φιλιππιάδα.
Ας µας θυµίζει κάθε Σεπτέµβρης, ότι ο αγώνας για την δηµοκρατία, την ελευθερία, την ζωή και την αξιοπρέπεια απέναντι στον φασισµό, το σκοτάδι και το µίσος θέλει θάρρος, επιµονή και θυσίες. Ένα διακύβευµα συνεχές και κρίσιµο.
Υ.Γ. Το Σπούτνικ µπαίνει πια σε τροχιά για τα καλά. Το τέυχος που κρατάτε στα χέρια σας έρχεται µαζί µε το 1ο Σπούτνικ Festival. Μια µεγάλη πολύχρωµη γιορτή γεµάτη αγαπηµένους καλλιτέχνες, εξαιρετικές µουσικές, εκδηλώσεις, δραστηριότητες για µικρούς και µεγάλους, που δεν χάνεται!
