/της Νεφέλης Ραψομανίκη
Μια ακόμα εκδήλωση πραγματοποιήθηκε πρόσφατα που αφορούσε στην συνεπιμέλεια και στο νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου» [1].
Η εκδήλωση, διοργανωμένη από το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και βοηθητική για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση, πέραν των υπολοίπων εξαιρετικών καλεσμένων, ήταν και ο κ. Μάριος Ανδρικόπουλος (δικηγόρος, μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής Τέντε και, σύμφωνα με τον ίδιο, διαχειριστής της σελίδας «Δράση κατά της γονεϊκής αποξένωσης»).
Η παρουσία, λοιπόν, του κ. Ανδρικόπουλου ήταν εξόχως διαφωτιστική για την κατανόηση της υπερασπιστικής γραμμής του ν/σ του κ. Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Πέραν της γκρίζας διαφήμισης που έκανε ο κ. Ανδρικόπουλος στην σελίδα του, περάν του ότι ενώ πλήρως υποτιμήθηκε η δουλειά του ως μέλος της νομοπαρασκευαστικής εξακολουθεί να υπεραμύνεται των επιλογών του υπουργείου Δικαιοσύνης. Πέραν του ότι αναφέρθηκε στους ομόφυλους γονείς «ως τρίτο πρόσωπο», και τέλος πάντων, πέραν όλων των προβλημάτων στις τοποθετήσεις του κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, ο κ. Ανδρικόπουλος έκανε πολυάριθμες αναφορές στη Γαλλία ως φάρο νομοθετικού παραδείγματος, και της όποιας το δίκαιο είναι γνώστης και πομπός.
Δεν παρέλειψε να μοιραστεί ούτε τις σπουδές του στην Γαλλία προς τεκμηρίωση της θέσης του, ούτε πως είχε «την τιμή και την τύχη να είμαι απόφοιτος της νομικής σχόλης του Στρασβούργου, στην έδρα του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του συμβουλίου της Ευρώπης, ΕΚΕΙ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ».
Ενδεχομένως η λίγο παραπάνω βιωματική του κατάθεση προς ενίσχυση των θέσεων του, λίγο η συχνή και αχρείαστη χρήση γαλλικής ορολογίας, «προκάλεσαν» μια μάλλον ενδιαφέρουσα ερώτηση προς τον κ. Ανδρικόπουλο στο chat της εκδήλωσης:
«30 Ιουλίου 2020 στη Γαλλία ψηφίζεται νόμος (2020-936) για την προστασία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας. Είχε προηγηθεί κατάθεση στη βουλή έκθεσης που ενσωματώνει τα αποτελέσματα της έρευνας του Παρατηρητήριο Βίας του περιφερειακού συμβουλίου του διαμερίσματος Seine-Saint-Denis για τις γυναικοκτονίες μεταξύ των ετών 2005-2008 (στην Γαλλία η υποχρεωτική συνεπιμέλεια ίσχυε από το 1993 και η εναλλασσόμενη κατοικία από το 1995). Από τα συμπεράσματα του παρατηρητήριου είναι ότι για τις 24 γυναικοκτονίες που έγιναν εντός της εξεταζόμενης τριετίας (με σχεδόν μια δεκαετία εφαρμογής της πλήρους υποχρεωτικής συνεπιμέλειας) «κατά το ήμισυ των περιπτώσεων, όταν υπήρχαν μικρά παιδιά, ο άντρας σκότωσε την σύζυγό του υπό την συνθήκη της νομικά επιβεβλημένης επίσκεψής του ή του δικαιώματος της στέγασής του». Ποια είναι η άποψή του;»
Οι συγκεκριμένες τροποποιήσεις στις οποίες αναφέρεται η ερώτηση αφορούν το αστικό δίκαιο[2], [3] και μάλιστα δεν έγιναν εν μία νυκτί. Η διαδικασία ξεκίνησε ήδη από τις 3 Σεπτέμβρη του 2019 με την σύγκληση της Grenelle ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία[4], η οποία ολοκληρώθηκε τρείς μήνες μετά, στις 25 Νοεμβρίου 2019. Ο τότε πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε νέα μέτρα για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Μάλιστα, ένα στοιχείο που αναφέρεται στην πρώτη γραμμή της πρώτης σελίδας της πρότασης νόμου για την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας είναι ότι «στη Γαλλία περισσότερες από 220.000 γυναίκες είναι θύματα βίας και 170.000 παιδιά μάρτυρες αυτής της βίας. Αυτά τα καταστροφικά νούμερα μας υποχρεώνουν να ασχοληθούμε συλλογικά»[5].
Ο κ. Ανδρικόπουλος προφανώς δεν γνωρίζει την συγκεκριμένη, άμεσα σχετιζόμενη με τη συζήτηση, νομοθετική αλλαγή στην Γαλλία. Προτιμά όμως, αντί να δηλώσει άγνοια (κάτι που μπορεί να συμβεί ακόμα και σε άτομα με ακόμα περισσότερες «γαλλικές» περγαμηνές), να συμπεράνει πως η ερώτηση αφορά το ποινικό δίκαιο και συνεπώς άσχετη με το ζητούμενο της εκδήλωσης. Μάλιστα σχολιάζει πως «δεν είναι τόσο εύκολο να κάνουμε, όπως λέγαμε στο πανεπιστήμιο στη Γαλλία, commentaire στον αέρα ενός zoom».
Αν η απάντηση του κ. Ανδρικόπουλου έληγε με εκείνη την φράση, τίποτα άξιο σχολιασμού δεν θα υπήρχε πέραν της «αριστείας» που δεν απογοητεύει ποτέ. Δυστυχώς όμως ο κ. Ανδρικόπουλος συνεχίζει. «Τιμώ σταθερά κάθε χρόνο την ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, τα ζητήματα της ενδοοικογενειακής βίας, την ημέρα της γυναίκας κοκ. […] Άποψη μου, δεν συνδέεται αιτιωδώς (η ενδοοικογενειακή βία) με το θέμα της μεταρρύθμισης της γονικής μέριμνας. Ενδοοικογενειακή βία, δυστυχώς, μπορεί να υπάρξει και μέσα στο γάμο, δυστυχώς υπάρχει και προς ανιόντες (το ξεχνάμε αυτό) […]. Άρα διερωτώμαι πως εμπλέκεται με την συζήτηση εν προκειμένω, δηλαδή όταν ήταν «ο πατέρας του σαββατοκύριακου» ή «των ωρών» δεν υπήρχε ενδοοικογενειακή βία και ξαφνικά όταν άνοιξε η συζήτηση έγιναν ΌΛΟΙ οι πατεράδες κακοποιητικοί εκ προοιμίου, a priori?[…]». Τον διακόπτει ο κ. Νικολόπουλος λέγοντας «κ. Ανδρικόπουλε, εγώ καταλαβαίνω ότι το ερώτημα αυτό έχει μια στατιστική διάσταση. Λέει ότι το παρατηρητήριο είδε στις 24 γυναικοκτονίες, οι δώδεκα ήταν με υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Αυτό είναι το ερώτημα.». Και απαντά ο κ. Ανδρικόπουλος «στην Ελλάδα δεν μιλάμε για υποχρεωτική συνεπιμέλεια, όσοι σας μιλάνε για υποχρεωτική συνεπιμέλεια σας κοροϊδεύουν». Και μετά μεταπηδά σε άλλο θέμα.
Συνεπώς, ο κ. Ανδρικόπουλος ταυτόχρονα υπερασπίζεται (α) την υποχρεωτική συνεπιμέλεια στην Γαλλία και (β) το υπό διαβούλευση ν/σ, αλλά οι τροποποιήσεις του ελληνικού οικογενειακού δικαίου δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Γαλλίας, ενώ την ίδια στιγμή που παραθέτει τα γαλλικά του διαπιστευτήρια δεν γνώριζε για τις σημαντικές τρέχουσες γαλλικές εξελίξεις και τέλος, οι γυναικοκτονίες και η ενδοοικογενειακή βία δε σχετίζονται με την μεταρρύθμιση του ελληνικού ν/σ αλλά στη Γαλλία προκάλεσαν νομοθετικές αλλαγές του αστικού κώδικα. Με άλλα λόγια, σημείο αναφοράς το γαλλικό δίκαιο μέχρι εκεί που βολεύει. Υπέρ της εναλλασσόμενης κατοικίας και του υποχρεωτικού χρόνου φυσικής παρουσίας του γονέα αλλά όσ@ βαφτίζουν το νομοσχέδιο «υποχρεωτική συνεπιμέλεια» ψεύδονται με δόλο.
Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε. Πείτε όχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
ΥΓ1: «Νομίζω λοιπόν, ως κοινωνία ενωμένη, ως δημοκρατικοί πολίτες, Ελληνίδες και Έλληνες, δεν υπάρχει έμφυλο πρόσημο στην ευαισθησία, στη βούληση να εξαλείψουμε το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας και να το απομονώσουμε. Σε αυτό δεν υπάρχει έμφυλο πρόσημο». Πέφτω από τα σύννεφα με αυτή τη φράση του κ. Ανδρικόπουλου. Κανέν@ δεν θα το περίμενε.
ΥΓ2: «Άκουσα τη λέξη «ταξικό». Ξέρετε, με στεναχωρεί αυτό». Σώπα…
[1] https://www.facebook.com/watch/live/?v=196432528689512&ref=watch_permalink
[2] https://www.legifrance.gouv.fr/jorf/id/JORFTEXT000042176652
[4] https://www.egalite-femmes-hommes.gouv.fr/category/grenelle-des-violences-conjugales/
[5] https://www.assemblee-nationale.fr/dyn/15/textes/l15b2478_proposition-loi#
