Χτίζοντας το έγκλημα

/της Αδαμαντίας Αρανίτη

Κάθε φορά που μια γυναικοκτονία λαμβάνει χώρα, και δη μια συζυγοκτονία, για τους λάτρεις της στατιστικής δέκα μαζί με αυτήν μέχρι σήμερα στη χώρα για φέτος, υπάρχει πάντα η διάθεση να αποδίδεται στην αγάπη. Κι ενώ ακούγεται από οξύμωρο έως απίθανο, πόσες είναι οι φορές που ακούμε “τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε”; Δηλαδή σαν να λέμε, εκείνους που δε δολοφονούμε δε τους αγαπήσαμε ποτέ;

Αν αναρωτιέται κανείς από πού ξεκινάει αυτή η ιστορία, ιδού το κλασσικό παράδειγμα επιπέδου παιδικού σταθμού. “Κυρία μου τραβάει τα μαλλιά” και η απάντηση “του αρέσεις, γι’ αυτό”. Στο δημοτικό το ίδιο, στο γυμνάσιο και προς το λύκειο μέχρι να σβήσει ο ήλιος, βέβαια, αν πέσει κάποια θύμα βιασμού φταίει, ακούγοντας “ντύνεσαι σαν πόρνη, έχεις δει σοβαρή γυναίκα να ντύνεται έτσι;”. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή στον οποίο φταίει βέβαια το θύμα και ποτέ ο θύτης. Κι αν αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δολοφονία, ο δράστης χτυπούσε τη γυναίκα του. Επί χρόνια. Τα δύο παιδιά τους 19 και 15 ετών έζησαν σε μια οικογένεια που ο πατέρας τους κακοποιούσε τη μητέρα τους. Σοκαριστήκατε; Μήπως τελικά δεν την αγαπούσε; Μα πως, αφού εδώ τη σκότωσε κιόλας λέμε.

Το πραγματικά σοκαριστικό είναι τα σχόλια χρηστών κάτω από την δημοσιευμένη είδηση. “Οι γυναίκες πρέπει να κάνουν ησυχία” να μην εκνευρίζονται οι άντρες και, πάνω στον αντρικό τους εκνευρισμό βρε αδερφέ, ξεφύγει άθελά τους καμία σφαίρα από την κυνηγετική καραμπίνα. Έφταιγε δηλαδή το θύμα που δεν “έκανε ησυχία” που δεν “σώπαινε” που “προκαλούσε” απλά με το να υπάρχει. Εδώ στην πλειονότητα των περιπτώσεων ως πρόκληση θεωρείται η υπονοούμενη απιστία ή διάθεση για απιστία του θύματος. Διότι ποια γυναίκα δε θέλει δίπλα της έναν κακοποιητικο σύζυγο με άδεια οπλοφορίας; Ή παράνομα όπλα;

Κι ενώ κάτι τέτοιο από την πλευρά της γυναίκας δεν έχει αποδειχθεί, και δεν πρόκειται το πιθανότερο, παραμένει μια εικασία που δίνει δίκιο σε μία δολοφονία. Για να κλείσουμε λοιπόν ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Αγαπώ κάποιον όταν σέβομαι τις επιλογές του. Όχι όταν επιβάλλω τα θέλω μου πάνω στη ζωή του απαιτώντας να τα ακολουθεί τυφλά. Αγαπώ κάποιον όταν θέλω να είναι καλά σαν άτομο, ανεξάρτητα από το αν εγώ σχετίζομαι μαζί τους. Τέλος, αν δε μπορώ να σεβαστώ καν ένα άτομο το οποίο διατείνομαι πως αγαπώ, μάλλον θα πρέπει να βρω άλλο όνομα για το συναίσθημά μου. Α κι εσύ κυρά δασκάλα του παιδικού, του δημοτικού και των άλλων βαθμίδων, επανέλαβε μετά από μένα. “Πρέπει να σταματήσει αμέσως” είναι η απάντηση στο “με πειράζει”.