/Του Άρη Γάρου
“Μια αυτονόητη απόφαση για μια αδιανόητη κατάσταση” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της απόφασης του υπουργείου Οικονομίας για την απαγόρευση της εμπορικής προβολής συγκεκριμένων προϊόντων, στο πλαίσιο της προστασίας της ψυχικής υγείας των παιδιών, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ειλικρινά θα βρεθεί ένας που θα πει ότι είναι μια συντηρητική – αυταρχική απόφαση ή ακόμα ακόμα και μια απόφαση που βάζει φρένο στην ελεύθερη έκφραση στο κλίμα της αποκριάς;
Το κυρίαρχο ζήτημα που αναδεικνύεται και μέσα από το σκεπτικό της απόφασης του υπουργείου Οικονομίας είναι ακριβώς αυτή η παντελής αδιαφορία για την παιδικότητα πάντα στο όνομα του κέρδους.
Το κοριτσάκι που “πρέπει” να ντύνεται σέξυ νοσοκόμα/γιατρός/αστυνομικός λες και πρέπει να απωλέσει κάθε ίχνος παιδικότητας. Λες και στόχος ενός παιδιού είναι να εκφράσει μέσω της μεταμφίεσης την επιθυμία του να γίνει “εξουσία” και “γυναίκα”. Σύμφωνοι, μια μεγάλη διαχρονική κα διαρκής ροπή των μικρών παιδιών είναι να δουν τον εαυτό τους σε μεγάλη ηλικία. Αλλά αυτό επιτάσσει το πνεύμα της Αποκριάς; (και όχι μόνο). Φυσικά μέσα σε αυτό το παιχνίδι έχουν μπει οι εταιρείες – γύπες που οσμίζονται αυτήν την αναζήτηση και προσφέρουν μια τεράστια γκάμα επιλογών με κάθε λογής σεξιστικά υπονοούμενα.
Και πραγματικά χρήζει επιστημονικής έρευνας με ποιο σκεπτικό μια εταιρεία να πουλάει στολές Χίτλερ. Δηλαδή τι ακριβώς θέλει να προσφέρει στο κοινό και δη σε μικρά παιδιά; Την λύσσα της εξουσίας; Το μίσος για το οτιδήποτε διαφορετικό;
“Στο μυαλό είναι ο στόχος” όπως έγραψε η Κατερίνα Γώγου. Ένα ολόκληρο σύστημα προσπαθεί να πείσει τα παιδιά ότι πρέπει γρήγορα να μεγαλώσουν, τα κορίτσια ότι στόχος είναι να γίνουν ποθητές από κάθε αρσενικό και γενικά να κυνηγούν την εξουσία, τη δύναμη και ότι απορρέει από αυτήν.
Κυρίαρχο ερώτημα όμως είναι τι κάνουν οι γονείς για να προστατεύσουν την παιδική ηλικία η οποία έτσι κι αλλιώς μοιάζει να χάνεται στο καθημερινό κυνήγι της επιμόρφωσης και των υποχρεώσεων.
Το σίγουρο είναι ότι η απόφαση ενός υπουργείου μπορεί να περιορίσει μόνο κατ’ ελάχιστον αυτήν την “αιμορραγία” τουλάχιστον στο κομμάτι της εμπορικής εκμετάλλευσης των παιδιών, αλλά δεν μπορεί να την εξαφανίσει. Η προστασία της παιδικότητας είναι μια διαδικασία που πρέπει να ξεκινάει από πολύ νωρίς με σωστή εκπαίδευση και κυρίαρχο ρόλο πρέπει να παίζουν και οι γονείς.
Μεγάλη και χαοτική κουβέντα θα πεις κανείς…
