/ του Θύμιου Χρυσανθόπουλου
Γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα έφευγε το πρώτο καράβι με Έλληνες μετανάστες για την Αμερική. Φευγιό για μια καλύτερη ζωή σε άγνωστους τόπους. Περίπου εκατό χρόνια μετά, πολλοί επιλέγουν το δρόμο της ξενιτιάς στον αγώνα για την επιβίωση.
«Είναι γεμάτη η Νέα Υόρκη από Έλληνες που ήρθαν εδώ με την ελπίδα να βρουν μια δουλειά να βιοποριστούν», μου λέει ο Μιχάλης Χριστοδουλάτος. Ο Μιχάλης, πριν περίπου ένα χρόνο, πήρε την απόφαση να περάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού για να αναζητήσει εργασία. Είναι παράνομα εκεί, όπως μου εξηγεί, αλλά δεν αποτελεί εξαίρεση. Η οικονομία της Νέας Υόρκης κινείται μέσα από τα φθηνά εργατικά χέρια που προσφέρουν οι «παράνομοι». Οι εργοδότες προτιμούν έναν τέτοιον εργαζόμενο, γιατί είναι ανασφάλιστος και αναλώσιμος. Στο καπιταλιστικό σύστημα, βέβαια, αυτό αποτελεί πανάκεια, συμβαίνει άλλωστε και στη χώρα μας.
Ποια είναι τα αφεντικά που έχεις να αντιμετωπίσεις στην Νέα Υόρκη; Αν δουλεύεις στην Αστόρια, όπως ο Μιχάλης, το πιο πιθανό είναι τα αφεντικά σου να είναι Έλληνες. Άραγε αυτοί στήριξαν Trump; Στη συζήτηση που είχαμε με το Μιχάλη μού ανέφερε πως, παρότι η πολιτεία είναι ανέκαθεν δημοκρατική, όντως υπήρξαν κάποιοι συντηρητικοί κύκλοι Ελλήνων που στήριξαν Trump. Υπήρξαν και «παράνομοι» Έλληνες που υποστήριζαν τον Trump, με τη δικαιολογία ότι θα διώξει τους «μαύρους» και τους Μεξικάνους. Πόσο προβληματικό για έναν άνθρωπο, να μην μπορεί να ξεχωρίσει ότι με εργαζόμενο άλλης εθνικότητας δεν έχει τίποτα να χωρίσει, ενώ με την πολιτική του Trump θα έχει κι ο ίδιος πρόβλημα… Κάνοντας μια αναφορά στον Bernie κατά τη διάρκεια της κουβέντας, ο Μιχάλης μου είπε «ναι ρε φίλε, αυτός έπρεπε να βγει, όλοι τον στηρίζαμε». Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου στις εσωκομματικές εκλογές του δημοκρατικού κόμματος, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η ρητορική και οι θέσεις του Bernie άγγιξαν τον κόσμο της εργασίας.
Η ποιότητα ζωής από άποψη χρημάτων, όπως μου εξήγησε, είναι καλύτερη εκεί. Όμως, δεν υπάρχει η έννοια των εργασιακών δικαιωμάτων, ούτε και της υπεράσπισής τους μέσα στους χώρους δουλειάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν μέρες που δούλεψε 16 ώρες. Συνδικαλισμός δεν υφίσταται, μόνο η αλληλοϋποστήριξη των εργαζόμενων που έχουν την ίδια καταγωγή. Σκεφτείτε ότι οι μετανάστες που δουλεύουν εκεί, προέρχονται από χώρες όπου οι οικονομίες είναι τσακισμένες, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι απλά να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό μεροκάματο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες εργασίας. Ο συνδικαλισμός και οι διεκδικήσεις περνούν σε δεύτερη μοίρα. Αν το σύστημα περάσει μια κρίση, οι πρώτοι που θα την «πληρώσουν» είναι αυτοί, οπότε κάπως θα έπρεπε να οχυρωθούν, δύσκολο αρκετά, όμως, μέσα στο καθεστώς της παρανομίας.
Μιλώντας για την αστυνομία και τα περιστατικά αυθαιρεσίας και δολοφονιών που μαθαίνουμε συνέχεια κι εμείς εδώ, μου ανέφερε πως η αστυνομία βρίσκεται παντού και στην πρώτη «στραβή» θα την πληρώσουν οι αφροαμερικανοί, οι άραβες και οι μεξικάνοι. Τελειώνοντας την κουβέντα μας, τον ρώτησα αν έχει παρατηρήσει κινηματικές διαδικασίες στην πόλη, αυτόν τον ένα χρόνο που βρίσκεται εκεί. «Τώρα που εκλέχθηκε ο Trump, βγήκαν στον δρόμο κι ας ελπίσουμε να συνεχιστεί», είπε.
