Του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ

Ένας από τους πολλούς τρόπους για να μάθει κάποιος άνθρωπος  λεπτομέρειες για την  εγκληματική δράση της νεοναζιστικής εγκληματική οργάνωσης της Χρυσής Αυγής είναι τα βιβλία που έχουν εκδοθεί για εκείνη,αυτά τα βιβλία κάνουν ακόμα περισσότερο γνωστή την εγκληματική-νεοναζιστική  δράση της, κάνοντας και γνωστές τις άγνωστες πτυχές της ιστορίας που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ο καθένας από εμάς εάν δεν παρακολουθούσε συστηματικά την οργάνωση…δύο από αυτά τα βιβλία είναι του δημοσιογράφου Νίκου Ψαρά ο οποίος θεωρείται από τους καλύτερους γνώστες τις ιστορίας της Χ.Α…δύο βιβλία που το πρώτο (Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής) θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το πως ιδρύθηκε και άρχισε την δράση της η Χ.Α από την εποχή του 1980 …από την εποχή δηλαδή που η Χ.Α ξεκινούσε την δράση της από το μηδέν με μερικούς φανατικούς οπαδούς της χούντας και του ακροδεξιού παρακράτους και φτάνοντας στις μέρες που κατάφερε να μπει στην βουλή σαν <<νόμιμο πολιτικό κόμμα>> το οποίο είχε καλύψει τον νεοναζισμό κάτω από τον μανδύα του πατριώτη…

Στο δεύτερο βιβλίο (Ο Αρχηγός) θα μπορέσουμε να δούμε την απόλυτη κυριαρχία του Νίκου Μιχαλολιάκου,του ανθρώπου που η εγκληματική οργάνωση έχει πάνω απ’όλους,του ανθρώπου που στο πρόσωπο του όπως λέει και η περίληψη του βιβλίου  η Χρυσή Αυγή ταυτίζεται πλήρως και που τις επιτρέπει να
ελίσσεται, να μετασχηματίζεται και να λουφάζει όταν υπάρχει ανάγκη, αλλά και να παρουσιάζει την Χρυσή Αυγή σαν ένα <<πατριωτικό κόμμα>>  στα μάτια ενός ευπιστου και αφελους κοινού που η αγνοεί το ναζιστικό παρελθόν και παρόν της Χ.Α η που εσκεμμένα κάνει πως δεν βλέπει γιατί πολύ απλά ταυτίζεται και αυτό πλήρως με τις Νεοναζιστικές- ρατσιστικές- αντισημιτικές- ομοφοβικες και αντιδημοκρατικές ιδέες της…
—
βιβλίο 1
Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής

Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας

Δημήτρης Ψαρράς

Εκδόσεις Πόλις, 2012

Περίληψη:

Η πιο οδυνηρή συνέπεια της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης είναι, αναμφίβολα, η θριαμβευτική είσοδος στη Βουλή ενός ανοιχτά ναζιστικού κόμματος. Στην καταχνιά που έχει σκεπάσει όλη τη χώρα προστίθεται τώρα το μαύρο σύννεφο μιας πολιτικής οργάνωσης που επικαλείται τον Χίτλερ ως πρότυπο και που εφαρμόζει τη βία του πεζοδρομίου ως μέθοδο εθνικής ανάτασης.

Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Και πώς η Ελλάδα, που περηφανευόταν για την ανεκτικότητά της και την παραδοσιακή της φιλοξενία, κατέληξε στην κατώτερη βαθμίδα των πιο ξενόφοβων ευρωπαϊκών κοινωνιών; Πώς άνοιξε ξαφνικά ο ασκός του Αιόλου και η μέχρι πριν από λίγα χρόνια ανυπόληπτη και περιθωριακή ελληνική Ακροδεξιά έφτασε σήμερα να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ατζέντα, επιβάλλοντας με το έτσι θέλω τις ακραίες της επιλογές στο κομματικό σύστημα; Πώς ξεχάσαμε τη δικτατορία; Πώς είναι δυνατόν να ψηφίζουν ένα ναζιστικό κόμμα στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα; Και πώς ανεχόμαστε τη χλεύη κατά του Ολοκαυτώματος σε μια χώρα που έχασε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τη συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων πολιτών της;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά απαιτεί τη μελέτη της ιστορίας και των ντοκουμέντων της οργάνωσης, από την ίδρυσή της, το μακρινό 1980, μέχρι σήμερα, που διεκδικεί με αξιώσεις να βάλει το δικό της μαύρο αποτύπωμα στις πολιτικές εξελίξεις. Στα κείμενα, τα σύμβολα και, κυρίως, τη δράση της Χρυσής Αυγής ανιχνεύονται οι λόγοι που επέτρεψαν την επανεμφάνιση Ταγμάτων Εφόδου σε μια ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και οι τρόποι να σταματήσουμε τον κατήφορο στη βαρβαρότητα.
—