/Του Αντώνη Ραυτόπουλου
Είναι το ποδόσφαιρο 22 παίχτες που κυνηγάνε ένα τόπι ή αντίστοιχα 10 για το μπάσκετ κ.ο.κ; Είναι οι αθλητές απομακρυσμένοι από την πραγματικότητα και τα προβλήματα της κοινωνίας; Τελικά, τι αντίκτυπο θα έπρεπε να έχει ο αθλητισμός στη ζωή μας;
Οι «Αλληλέγγυοι Αθλητές» είναι μία σελίδα στο facebook που δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2018 και συστήθηκαν στον κόσμο με το παρακάτω κείμενο: «Είμαστε επαγγελματίες Αθλητές/τριες από όλο το φάσμα του αθλητισμού. Σκοπός μας είναι να κάνουμε δράσεις αλληλεγγύης σεβόμενοι τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή χρώματος. Να μπολιάσουμε το νέο αθλητή με τις πραγματικές αξίες του αθλητισμού. Να αγαπήσουμε την ευθύνη ως αθλητές απέναντι στην κοινωνία, ειδικά στη βάση του ανθρώπου, τα παιδιά. Να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει στον αθλητισμό.»
Μπορεί να μην μετράνε πολλούς μήνες ζωής, αλλά οι δράσεις τους είναι αρκετές και σημαντικές. Η πρώτη ήταν η δημιουργία γηπέδων για το «Χαμόγελο του Παιδιού», ακολούθησε η ενίσχυση με υλικά για 10000 μερίδες σε κοινωνικές κουζίνες και 100 κουτιά με φάρμακα στο Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης. Επίσης, έχουν προσφέρει αθλητικό υλικό στην ποδοσφαιρική ομάδα, από το ελληνικό φόρουμ προσφύγων.
Παράλληλα, δεν παύουν να παίρνουν θέση σε κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητα και να προβάλλουν αθλητές που, μέσα από τα λεγόμενά τους, τις πράξεις τους και τη στάση τους, αποτελούν ένα υγιές παράδειγμα, ένα πρότυπο για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό ή παραδειγματίζονται από αυτόν.
Σε έναν κόσμο που ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει φτάσει να είναι ισοδύναμος με το lifestyle, την γκλαμουριά, τα πολλά λεφτά και την εύκολη ζωή, οι «Αλληλέγγυοι Αθλητές» έχουν επιλέξει έναν άλλο δρόμο. Το δρόμο της αλληλεγγύης, της αγάπης προς το διαφορετικό, της ευγενούς άμιλλας και όλα αυτά τα εφόδια που θα πρέπει να έχει ένας νέος άνθρωπος που θέλει να ξεκινήσει να ασχολείται με τον αθλητισμό.
Αξιοσημείωτο, επίσης, αναφορικά με αυτήν την προσπάθεια, είναι το γεγονός ότι αποτελείται από επαγγελματίες αθλητές και αθλήτριες, καθώς -καλώς ή κακώς- η συγκεκριμένη κατηγορία προτιμά να αποστασιοποιείται από τα καθημερινά γεγονότα, να εγκλωβίζεται σε μία καθημερινότητα «προπόνηση-σπίτι-αγώνας», να «κάθεται» σε ένα καλό συμβόλαιο, στην προστασία της διοίκησης και των συμφερόντων που αυτή ακολουθεί. Και οι συγκεκριμένοι αθλητές έχουν επιλέξει να αμφισβητήσουν αυτή τη νόρμα προκειμένου να καταφέρουν αυτό που έχουν βάλει ως στόχο, να γίνουν η αλλαγή που θέλουν να έρθει στον αθλητισμό.
