/του Άκη Κωνσταντίνου
Με την Εθνική Σουηδίας συνεχίζει, πλέον, ως αρχηγός μέχρι το 2016, έπειτα από 116 συμμετοχές και 32 γκολ. Χαρακτηριστικότερος αγώνας όλων, το φιλικό απέναντι στην Αγγλία εν όψει του Euro 2012. Το σκορ είναι στο 3-2, με χατ τρικ του Ζλάταν και τα γκολ των Γουέλμπεκ και Κόκερ, ώσπου στις καθυστερήσεις του αγώνα γίνεται αυτό:
Το καλύτερο γκολ όλων των εποχών, για μένα, σημειώθηκε στον παρθενικό αγώνα, στο Friends Arena της Σόλνα. Ο αγώνας έληξε με σκορ 4-2, ο Ζλάταν πέτυχε και τα 4 γκολ της ομάδας του και αυτό το καταπληκτικό ανάποδο ψαλίδι -από τα 30 μέτρα- κερδίζει το βραβείο Φέρεντς Πούσκας για το 2013.
Το 2016 ο Ζλάταν θα πάει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου θα κάνει ένα reunion με τον Ζοσέ Μουρίνιο. Με τους κόκκινους διάβολους να μη διανύουν την καλύτερη περίοδο της ιστορίας τους και με τα χρόνια στη πλάτη του Ζλάταν να κάνουν την εμφάνιση τους σιγά σιγά, καταφέρνει να κατακτήσει το κύπελλο Αγγλίας και το Europa League. To 2018 θα κάνει ένα πέρασμα από τα γήπεδα των ΗΠΑ για να «κατακτήσει» και αυτά, όπως δήλωσε. Το 2020 θα επιστρέψει στη Μίλαν των εκατομμυρίων αγωνιστικών προβλημάτων, για να τη βοηθήσει να ανακάμψει, όπως τον βοήθησε και εκείνη το 2011, μετά τη δύσκολη αγωνιστική συμβίωση με τον Πεπ Γκουαρδιόλα στη Βαρκελώνη.
Στις 18 Μαρτίου και με ολόκληρη την Ιταλία να μετράει της πληγές της από τον κορωνοϊό, ο Ζλάταν θα βγάλει το παρακάτω βίντεο.
Με το δικό του ξεχωριστό ύφος θα ανακοινώσει την καμπάνια συλλογής χρημάτων σε ένα ταμείο για την ενίσχυση των νοσοκομείων της Ιταλίας.
Ένας άνθρωπος, που θα δει το ποδόσφαιρο μόνο ως άθλημα, θα χαρακτήριζε τον Ιμπραΐμοβιτς ως έναν καταπληκτικό επιθετικό, αλλά με αλαζονική συμπεριφορά, εγωπαθή και νάρκισσο, που του αρέσει να απευθύνεται στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Είναι η ιδανική περίπτωση ενός πραγματικού politically incorrect αθλητή, ο οποίος λέει ότι σκέφτεται, παρουσιάζει την εικόνα που γουστάρει να παρουσιάσει και όχι μια εικόνα φτιαχτή, ενός φιλήσυχου και τίμιου ποδοσφαιριστή. Τα δύσκολα χρόνια στο Rosengard, o ρατσισμός που βίωσε ως παιδί μεταναστών, ο αλκοολισμός του πατέρα του (ιδιαίτερα τον καιρό που στην πατρίδα του, τη Βοσνία, μαινόταν ο πόλεμος) είναι πολύ βαθιά χαραγμένα μέσα του -και φαίνονται. Μεγαλωμένος και εγώ σε μια γειτονιά με παιδιά μεταναστών, που έβγαζαν την ανασφάλεια και το παράπονο τους σε επιθετικότητα, το καταλαβαίνω. Και πως να μη το καταλάβει κάποιος, όταν χρόνια αργότερα θα δηλώσει:
«Όταν ήμουν μικρός με κορόιδευαν στο σχολείο για τα ρούχα μου, για τα παπούτσια μου, επειδή ήμουν ξένος και πολλά άλλα.. Όταν πηγαίναμε στο Σούπερ Μάρκετ θυμάμαι την μητέρα μου να κοιτάει πάντα τις τιμές και να διαλέγει πάντα τα πιο φθηνά προϊόντα.. Ήταν δύσκολα χρόνια… Ακόμα και στην μπάλα, τα άλλα τα παιδιά είχαν το προνόμιο να έχουν τον πατέρα τους μαζί και να τα στηρίζει, εμένα μου μιλούσαν ειρωνικά… Ήρθε κάποτε η μέρα, που μπήκα σε ένα κατάστημα ρούχων μαζί με την μητέρα μου και της είπα να ψωνίσει ότι θέλει, χωρίς να κοιτάει τις τιμές.. Εκείνη ήταν μια μέρα ορόσημο, ήταν η μέρα που ξεφύγαμε από την φτώχεια…
Όσον αφορά τους συμμαθητές μου που με κορόιδευαν, σε τρεις από αυτούς είχα αφήσει ένα σημείωμα στο αυτοκίνητο τους…. Το οποίο έγραφε…. Εγώ είμαι ο Ζλάταν, εσύ είσαι ένα τίποτα…»
Αυτός ήταν ο Ζλάταν, ο μετανάστης που τον κορόιδευαν. Που οι γονείς τους είχαν ζητήσει να φύγει από την ακαδημία της Μάλμε στα 13 του, μη τυχόν και μολύνει τα παιδιά τους, σαν τους κατοίκους των χωριών που ζητάνε να μη πάνε τα προσφυγόπουλα σχολείο. Στα 13 του ήταν ένας «αλήτης». Στα 39 του είναι ο κορυφαίος αθλητής της χώρας και τα παιδιά αυτών που τον κορόιδευαν τον έχουν αφίσα στο δωμάτιο τους. Και μετά από όλο αυτό, ένιωσε την ανάγκη να τους αφήσει αυτό το σημείωμα στο αυτοκίνητο. Εκ πρώτης όψης, κάποιος θα το θεωρούσε μικροπρεπές και κομπλεξικό, σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, τα δύσκολα χρόνια, η φτώχεια και η περιθωριοποίηση μένουν ακόμα μέσα του, σαν βιώματα που τον στιγμάτισαν, όπως τα τατουάζ του με τα 50 ονόματα από τα 805 εκ. ανθρώπων που υποφέρουν από την πείνα. Από την άλλη, ίσως είναι απλά ένα κακό παιδί, αλλά όπως είπαμε και στην αρχή του αφιερώματος μας, ποιος δε γουστάρει τα κακά παιδιά;
