/ Του Δημήτρη Καραμάνη
Πριν από περίπου ένα μήνα, ένας από τους σημαντικότερους μπασκετικούς αρθρογράφους, – ίσως ο σπουδαιότερος – ο Zach Lowe του ESPN είπε το εξής: «Αναρωτιόμαστε εδώ και καιρό ποιος είναι ο επόμενος superstar που θα σημαδέψει το ΝΒΑ τα επόμενα χρόνια. Λοιπόν, είναι αυτός ο τύπος. Ο Γιάννης».
Αυτό το σχόλιο συμπυκνώνει το μέγεθος της επιτυχίας, αλλά και της προοπτικής του Αντετοκούνμπο. Δεν είναι απλά ένας πολύ καλός αθλητής. Δεν είναι απλά ένας από τους νεότερους συμμετέχοντες στη βασική πεντάδα του All Star Game. Είναι ένα φαινόμενο. Είναι ένα ζωντανό πείραμα για την εξέλιξη συνολικά του αθλήματος τις επόμενες δεκαετίες. Περίπου 20 πόντους ψηλότερος από το μέσο όρο ύψους των point guards του ΝΒΑ, και όμως αγωνίζεται (και) σε αυτή τη θέση. Δίχως αξιόπιστο μακρινό σουτ σε μια εποχή που είναι βασικό στοιχείο του σύγχρονου μπάσκετ, και όμως καταφέρνει να έχει μέσο όρο κοντά στους 24 πόντους ανά αγώνα.
Ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται πολύ κοντά στο να πετύχει κάτι εξωπραγματικό. Να είναι πρώτος σε πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και τάπες ανάμεσα σε όλους τους συμπαίκτες του στους Milwaukee Bucks. Αυτά τα απίθανα πράγματα μπορεί να τα πετύχει λίγους μήνες αφού έγινε 22 ετών.
Η συμμετοχή του Αντετοκούνμπο στο All Star Game πήρε μεγάλη ώθηση από το κύμα στήριξης που βρήκε στην Ελλάδα, μέσω της μαζικής συμμετοχής του κόσμου στην ψηφοφορία. Έγινε trend ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους που ίσως δεν έχουν δει ποτέ ολόκληρο κάποιον αγώνα του. Δημιουργήθηκε ένας ιδιότυπος και καλοδεχούμενος «οπαδισμός» γύρω από την πιθανή συμμετοχή του πρώτου Έλληνα σε All Star Game του ΝΒΑ.
Αυτό το κύμα υποστήριξης στα ελληνικά sites και τα social media, ανέδειξε στη συζήτηση το πώς αντιλαμβάνονται τμήματα του κοινού, της δημοσιογραφικής και της πολιτικής ζωής, την υπόθεση Αντετοκούνμπο. Την επιτυχία του, τις προοπτικές του, αλλά και την προσωπική του διαδρομή και καταγωγή.
Διατυπώθηκε η άποψη ότι η επιτυχία του Αντετοκούνμπο είναι συλλογική εθνική επιτυχία. Διότι εδώ γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανέπτυξε τα ταλέντα του. Σαν να του δώσαμε, δηλαδή, ό,τι χρειάστηκε και τώρα μας επιστρέφει τη χαρά και την ικανοποίηση.
Κάποιοι αρρωστημένοι εγκέφαλοι παρομοίασαν τον Αντετοκούνμπο – που τον “κάναμε Έλληνα” – με τους αθλητές της Άρσης Βαρών και του Στίβου που κατάγονταν από το πρώην Ανατολικό Μπλόκ και την Αλβανία και “ελληνοποιήθηκαν” με συνοπτικές διαδικασίες, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων και Παγκοσμίων ή Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Και ευτυχώς αυτή ήταν η άποψη της πλειοψηφίας του κόσμου, που ακολούθησε το hype του #ΝΒΑVote για τον Αντετοκούνμπο.
Η επιτυχία του Αντετοκούνμπο είναι του ίδιου, της οικογένειας του, των ανθρώπων που τον στήριξαν στην προσωπική και αθλητική του διαδρομή από τον Τρίτωνα στο Φιλαθλητικό, και σήμερα στους Bucks.
Δεν είναι εθνική επιτυχία το ότι έπρεπε να γίνει draft στο ΝΒΑ, για να αναγνωριστεί από το κράτος ως Έλληνας πολίτης, ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Δεν είναι εθνική επιτυχία ότι παιδιά σαν τον Αντετοκούνμπο κυνηγιούνται από ναζιστές στους δρόμους, γύρω από εκεί που έκανε τα πρώτα του σουτάκια αυτός και τα αδέρφια του.
Δεν είναι εθνική επιτυχία όταν οι φαραώ της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης αφήνουν να ρημάζουν οι ερασιτεχνικές κατηγορίες – αυτές οι οποίες έβγαλαν τον πρώτο All Star του ΝΒΑ, πρωταθλητές κόσμου, Ευρώπης και ορισμένους από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες στην Ευρωπαϊκή ιστορία.
Εθνική και συλλογική επιτυχία θα είναι να γίνει η υπόθεση του Γιάννη Αντετοκούνμπο – παράδειγμα, όχι μόνο για τα παιδιά που σήμερα τον έχουν ως είδωλο. Αλλά για να γίνει η υπόθεση αυτή παράδειγμα, ώστε να αλλάξουν αρρωστημένες καταστάσεις και πρακτικές που σοβούν τόσο στον ελληνικό αθλητισμό, όσο και ευρύτερα.
Εθνική και συλλογική επιτυχία είναι να συνιστά αδιαμφισβήτητο δικαίωμα για όσα παιδιά γεννιούνται εδώ, να έχουν την ιθαγένεια και να θεωρούνται ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας.
Ο Γιάννης, με τα κατορθώματα του, θα συνεχίζει να μας δίνει χαρά και περηφάνεια. Δεν χρειάζεται να πει τίποτα περισσότερο για να μας δώσει την απαραίτητη σοφία, για να γίνουν τα υπόλοιπα για αυτούς που μεγαλώνουν σήμερα σαν αυτόν. Η διαδρομή του μας έχει ήδη διδάξει αρκετά.
