/της Ιωάννας Κουρού
Kάηκε το μέσα μας καθώς είδαμε το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στην Μόρια, αυτό το πολύπαθο μέρος, να μετατρέπεται σε επίγεια κόλαση για τους πρόσφυγες. Βέβαια, αυτή η φωτιά δεν ξέσπασε ούτε ξαφνικά ούτε ως κεραυνός εν αιθρία.
Μέσα σε ένα χρόνο ό,τι προσπάθειες είχαν γίνει όλα τα προηγούμενα για την διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος έπεσαν στο κενό. Σε μόλις έναν χρόνο είδαμε με την προτροπή της πολιτείας τον εκφασισμό ενός μέρους της κοινωνίας. Η ρητορική της κυβέρνησης τόσο προεκλογικά όσο και σήμερα ποντάρει στα μισαλλόδοξα ένστικτα που μία δράκα πατριδοκάπηλων θρέφουν συστηματικά. Ουκ ολίγες φορές την τελευταία χρονιά ακούμε, ακόμα και από βουλευτές και υπουργούς, λέξεις όπως λαθραίοι, λαθροεισβολείς, παράνομοι, εκπαιδεύοντας την κοινωνία να σκέφτεται σε τέτοια λογική. Όταν το 2015 έφταναν στην Ελλάδα 1,25 εκ. πρόσφυγες, οι γιαγιάδες από τη Λέσβο ήταν υποψήφιες για Nόμπελ ειρήνης, ενώ περί τέλη του 2019 που οι πρόσφυγες στη χώρα μας ήταν 115.000 οι ίδιοι αποτελούσαν απειλή.
Παράλληλα, η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος για αρκετούς μήνες έμενε κρυμμένη κάτω από το χαλί, με τη ΝΔ να ρίχνει το μπαλάκι της ευθύνης στις ΜΚΟ, στην αντιπολίτευση, στους πρόσφυγες, αφήνοντας το πρόβλημα να διογκωθεί με την συσσώρευση 20.000 προσφύγων στην Μόρια τον Φλεβάρη του 2020. Καταργώντας το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, καταργώντας την έκδοση ΑΜΚΑ για τους πρόσφυγες, δημιουργώντας μία σύγχυση στην όλη (μη) διαχείριση του ζητήματος, επετράπη μία προσβολή προς την ανθρώπινη ζωή, διεγείροντας επικίνδυνα ένστικτα τόσο στους κατατρεγμένους πρόσφυγες όσο και στους ντόπιους, αφού η φρίκη απλώθηκε ως λεκές.
Εν καιρώ πανδημίας δε, οι πρόσφυγες ζουν σαν φυλακισμένοι για λόγους δημόσιας υγείας. Κλειστά κέντρα, κλειστές δομές, στοιβαγμένοι σε χώρους για πολύ λιγότερους ανθρώπους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την πανδημία. Χωρίς να έχουν τα απαραίτητα μέσα για να ανταπεξέλθουν όπως υγειονομικό υλικό, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να τηρήσουν τις αποστάσεις, ενώ ο Δήμαρχος Μυτιλήνης φρόντισε να κλείσει το ιατρείο COVID-19 των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, στέλνοντας την Πολεοδομία να τους χρεώσει πρόστιμο 15.000 ευρώ. Στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, που μέχρι τότε εξέτασαν 9.000 ανθρώπους, αποφορτίζοντας δραστικά το Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Συμβάλλοντας, δηλαδή, στην διαχείριση της πανδημίας και βοηθώντας το δημόσιο σύστημα υγείας.
Πολλά τα παράδοξα… Βλέπεις όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν και αισθάνεσαι ντροπή, ενοχή. Ντροπή και ενοχή διότι ήξερες ότι κάποια στιγμή θα ξεχειλίσει το ποτήρι, υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια. Η φωτιά, λοιπόν, στη Μόρια δεν άναψε χθες. Η φωτιά αυτή άναψε μέσα σε όλη αυτή την εξαθλίωση, την ξενοφοβία και την φρίκη που έχει επικρατήσει. Η φωτιά αυτή άναψε από την στιγμή που επετράπη η πολιτική αδιαφορία για αυτούς τους ανθρώπους. Από την στιγμή που επικράτησε ο κοινωνικός αυτοματισμός με τους κάθε λογής «αγανακτισμένους πολίτες» να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους με την ανοχή των αρχών. Από την στιγμή που αυτή η αποθήκη ψυχών ζει μέσα στις λάσπες
