/του Γιάννη Σώζου και της Ιωάννα Κουρού
Η κυβέρνηση της ΝΔ και η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως έχουν δείξει ήδη, από την αρχή κιόλας της κυβερνητικής τους θητείας, ποια είναι η διάθεσή τους για τον τομέα της εκπαίδευσης. Διαχρονικά ο συντηρητισμός και η πρόοδος είναι δύο μεγέθη αντίθετα που συγκρούονται διαρκώς μεταξύ τους, όπως κάθε αντίθετη δύναμη στο σύμπαν μας. Στη δεδομένη χρονική στιγμή φαίνεται πως τα κυβερνητικά στελέχη έχουν πάρει μια ξεκάθαρη θέση επιλέγοντας το συντηρητικό στρατόπεδο σε μια κρίσιμη εποχή όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Υπάρχει λόγος που θεωρούμε την κυβέρνηση ως συντηρητική; Μια σειρά από επιλογές αποδεικνύουν τον ισχυρισμό αυτό. Επιλογές όπως, η βίαιη καταστολή στα ΑΕΙ (ας θυμηθούμε τι συνέβη στην ΑΣΟΕΕ), τα ΜΑΤ στις πλατείες να χτυπούν πολίτες, η θέση της κυβέρνησης απέναντι στους ανθρώπους του πολιτισμού (και η γκριμάτσα της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, βεβαίως βεβαίως), αλλά και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση είναι κομμάτια ενός παζλ που δείχνει πως ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.
Τσακωμένοι με τον προοδευτισμό και αυτό διότι φαίνεται πως ό,τι σχετίζεται με την σκέψη και τη γνώση που ξεπερνά τα αυστηρά και ναρκοθετημένα όρια της αγοράς, στιγματίζεται ως εχθρός και εξοβελίζεται. Η φράση του Άδωνι ότι «η κοινωνιολογία κάνει τα παιδιά αριστερά» δεν ήταν άλλο ένα κακόγουστο αστείο, αλλά μια βαθιά εμπεδωμένη άποψη. Οι τέχνες, ο πολιτισμός, οι κοινωνικές επιστήμες, οι θετικές επιστήμες θέτουν κάποια πολύ διακριτικά όρια ως προς το άτομο που γίνεται δέκτης τέτοιων γνώσεων. Με τις τέχνες και τον πολιτισμό μαθαίνει κάποιος να συμπονά και αισθάνεται, με τις κοινωνικές επιστήμες αντιλαμβάνεται καλύτερα κοινωνικές διεργασίες, λειτουργίες, πεποιθήσεις και με τις θετικές επιστήμες σκέφτεται λογικά, αμφισβητεί με δεδομένα και απαντά με στοιχεία. Τι καλύτερο από πολίτες που διαθέτουν έναν τέτοιο εξοπλισμό; Ο Άδωνις θα απαντούσε: «οι πολίτες που δεν διαθέτουν έναν τέτοιο εξοπλισμό» και σίγουρα δεν θα αστειευόταν.
Η αύξηση των ωρών του μαθήματος των θρησκευτικών τη στιγμή που μειώνονται ώρες από μαθήματα ιδιαίτερα σημαντικά αποδεικνύει όσα αναφέραμε προηγουμένως. Η κατάργηση δε μαθημάτων πολιτισμού και κοινωνικών επιστημών αποδεικνύει τον εξοβελισμό «εχθρικών στοιχείων». Η Οικιακή Οικονομία μειώνεται στην 1 ώρα, η Πολιτική Παιδεία από τις 3 ώρες στις 2, ο Σύγχρονος Κόσμος (Πολίτης και Δημοκρατία), οι Βασικές Αρχές Κοινωνικών Επιστημών, η Κοινωνιολογία, οι ερευνητικές εργασίες, καθώς και τα καλλιτεχνικά, η Γεωλογία και ο Ευρωπαϊκός και Ελληνικός Πολιτισμός καταργούνται από το ωρολόγιο πρόγραμμα σε μία κοινωνία που έχει ανάγκη από διαύγεια σκέψης, ανθρώπους ικανούς να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα, να προασπίζονται τα δικαιώματα τους και να προχωρούν. Μέσα στη σημερινή κοινωνία που μαστίζεται ακόμα από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, σε μία κοινωνία με καθημερινές προσφυγικές ροές, καταργούνται τα μαθήματα που μπορούν να δημιουργήσουν και να καλλιεργήσουν τους αυριανούς ενεργούς πολίτες απαλλαγμένους όσο το δυνατό από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Μαθήματα που συμβάλλουν στην ανάπτυξης δεξιοτήτων, παρατήρησης, σκέψης και συνεργασίας. Και όχι απλά δεν θα διδάσκονται, αλλά και εκείνοι που μπορούν να τα διδάξουν πρέπει διά της πλαγίας οδού να φιμωθούν, ενώ πολλοί από αυτούς θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ανεργία.
Μα τι λέμε τώρα; Ξέχασαμε πως ίσως σε επόμενο στάδιο τα μαθήματα αυτά διδαχθούν μέσω προγραμμάτων τηλεκατάρτισης. Σε αντίθεση με τα «σκόιλ ελικικού» που έκαναν σε εμάς άσχημη εντύπωση, έννοιες όπως κοινωνικοί μηχανισμοί, κοινωνικές τάξεις, μοντέλα επιλογής και άλλα πολλά κάνουν τον Άδωνι να αναρωτιέται: «Μα τί διδάσκουν στα παιδιά μας»! Αυτοί στα σκόιλ ελικικού, εμείς στην κοινωνία!
