/του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ
Σαν σήμερα πριν από 53 χρόνια, και συγκεκριμένα την Κυριακή 17 Δεκέμβρη του 1967 ιδρύεται η αντιστασιακή οργάνωση Ρήγας Φεραίος.
Η πρώτη ονομασία της ήταν “Πανελλήνια Αντιδικτατορική Οργάνωση Σπουδαστών Ρήγας Φεραίος” και η κύρια βάση των μελών της προερχόταν από την ιστορική Νεολαία Λαμπράκη. Τότε λοιπόν λίγους μήνες μετά την κήρυξη της δικτατορίας σε μία Ελλάδα που λόγο είχαν μόνο οι ένοπλοι βασανιστές, κάποιοι νέοι άνθρωποι ξεκίνησαν ένα ταξίδι στην ιστορία των αγώνων της Ελληνικής Αριστεράς.
Αμέσως μετά την διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 τα μέλη των Ρηγαδων κλείνουν προς το ΚΚΕ εσωτερικού, και καθ’όλη την διάρκεια της δικτατορίας αναπτύσσουν μεγάλη δράση με αποτέλεσμα εκατοντάδες μέλη της οργάνωσης να φυλακιστουν, να εξοριστουν και να βασανιστούν από το χουντικό καθεστώς. Ταυτόχρονα, όμως, μέσα στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας και σε κάθε γειτονιά η νεολαία του Ρήγα διαπρέπει με τους αγώνες της, το ίδιο φυσικά και στα πανεπιστήμια βάζοντας τις βάσεις για να δημιουργηθούν οι φοιτητικές επιτροπές αγώνα, όπου μαζί με άλλους φοιτητές θα διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους όπως τις δημόσιες συγκεντρώσεις κτλ. Λίγο αργότερα η Νεολαία του Ρήγα θα έχει την πλειοψηφία στην συντονιστική επιτροπή της κατάληψης του Πολυτεχνείου στην οποία κατάληψη θα συμμετέχουν εκατοντάδες μέλη του Ρήγα υπογράφοντας και με αυτό τον τρόπο την Αντιδικτατορική δράση της οργάνωσης.
Μετα την πτώση της δικτατορίας, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1974 η οργάνωση θα μετονομαστεί σε Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΠΟΝ)Ρήγας Φεραίος, και θα ανακηρυχθεί Νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού.
Το 1976 στην πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη θα μετονομαστεί για δεύτερη φορά σε “Ελληνική Κομμουνιστική Νεολαία (ΕΚΟΝ) Ρήγας Φεραίος”.
Στην πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη θα επικρατήσει η πλειοψηφία της αριστερής τάσης όπου είχε αναφορές στον μαρξισμό που εκπροσωπούσαν θεωρητικοί όπως οι Πουλαντζάς και Αλτουσέρ,αλλα και σε γεγονότα όπως ο Μάης του 68.
Η αριστερή τάση διαφωνούσε με τις πολιτικές αποφάσεις και ασκούσε κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού, μια κριτική που αυξήθηκε μετά το εκλογικό αποτέλεσμα του 1977 και λίγο καιρό πριν γίνει η δεύτερη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της νεολαίας, μια συνδιάσκεψη όπου η πολιτική ηγεσία δεν αναγνώρισε προχωρώντας μάλιστα και στην διαγραφή ανω του 60% των μελών της οργάνωσης όπου συμμετείχαν στην συνδιάσκεψη.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως ο Ρήγας ήταν η οργάνωση που είχε πάνω από 3,500 ενεργά μέλη στις τάξεις της το 1977 και το Νοέμβρη του ίδιου έτους είχε φτάσει τα 5.000 μέλη, ειδικά μετά την καμπάνια για την ψήφο στα 18.
ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Β’ Πανελλαδική
Η Β’ Πανελλαδική θα ιδρυθεί επίσημα τον Απρίλιο του 1978, όταν συγκαλείται σε κινηματογράφο του Νέου Κόσμου η Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος.
Με τη Συνδιάσκεψη αυτή επικυρώνεται και επίσημα η αποκοπή της πλειοψηφίας της οργάνωσης από το κόμμα, αφού το κόμμα δεν αναγνώρισε τη σύγκληση της Συνδιάσκεψης και οπως αναφέρθηκε ξανα στο κείμενο διέγραψε τα μέλη που συμμετείχαν στις διαδικασίες της.
Η διάσπαση δεν αποτελούσε μια απόφαση της στιγμής καθώς είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1977. Για πέντε ολόκληρους μήνες υπήρχαν συνεχώς ολομέλειες των οργανώσεων και αρκετές φορές και κοινές συνεδριάσεις με τα κομματικά όργανα, κάνοντας έτσι την σύγκλιση της Β’ Πανελλαδικής να είναι η κορύφωση όλων των διαδικασιών που έλαβαν χώρα αυτούς τους 5 μήνες.
Η Β’ Πανελλαδική θα αποκτήσει συντριπτική πλειοψηφία στις μαζικότερες και μεγαλύτερες οργανώσεις του Ρήγα, δηλαδή στη Σπουδάζουσα Αθήνας και στη Μαθητική Οργάνωση Αθήνας.
Επίσης Θα κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία των οργανώσεων των συνοικιών της Αθήνας και της Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης και το ίδιο θα συμβεί στο σύνολο των μικρότερων αριθμητικά οργανώσεων της Σπουδάζουσας Πάτρας, Ιωαννίνων και Ξάνθης, καθώς και των οργανώσεων των Εργαζομένων και των Καλλιτεχνών.
Με τη Β’ Πανελλαδική θα συνταχθεί πλειοψηφία των οργανώσεων του Ρήγα στο Παρίσι, στη Γένοβα, στο Τορίνο, στη Χαϊδελβέργη και στη Ρουμανία. Αντίθετα, δεν θα υπάρξει μεγάλη προσχώρηση από τις μικρές οργανώσεις της Επαρχίας .
Τη Β’ Πανελλαδική ακολούθησαν και περίπου 300 κομματικά μέλη του ΚΚΕ Εσωτερικού απ’όλη την Ελλάδα.
Με τη διάσπαση του Ρήγα το 1978 στην ουσία κλείνει ένας μεγάλος κύκλος για το ΚΚΕ Εσωτερικού με τη γενιά του Πολυτεχνείου, αλλά κυρίως τη γενιά του μεταπολιτευτικού Ρήγα να διαλέγει το δρόμο της πολιτικής της αυτονόμησης…και οδηγώντας την υπόλοιπη Νεολαία που παρέμεινε στο ΚΚΕ Εσωτερικού να ανασυγκροτηθεί σχεδόν απο την αρχή.
Όμως παρ’όλα τα γεγονότα του 1977-78 η νεολαία του Ρήγα είτε σαν νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού είτε σαν Β’ Πανελλαδική συνέχισε δυναμικά τις δεκαετίες του 80-90 και μέχρι την αυτοδιάλυση της, γράφοντας ανεξίτηλα το όνομα του Ρήγα με χρυσά και αιματοβαμμένα γράμματα στις καρδιές και στην ιστορία της Αριστερής Ελληνικής νεολαίας, καθώς αποτελούσε πάντα το φωτεινό παράδειγμα για τους αγώνες της, αλλα κυρίως έναν σημαντικό πολιτικό πρόγονο για όλους εμάς.
