/ Συνέντευξη στον Βαγγέλη Χαλκιά

Η Εύα είναι 40 χρονών, κάτοικος θεσσαλονίκης και ζει τη ζωή της ως μία Τρανς γυναίκα που συνειδητά επέλεξε να απορρίψει την επιλογή της αλλαγής φύλου. Όπως λέει η ίδια, είναι δικαίωμα του καθενός το πώς νιώθει. Η ίδια το διάλεξε  από άποψη, γιατί δεν θα την έκανε να νιώσει παραπάνω γυναίκα ή δεν θα της πρόσφερε κάτι παραπάνω, αντιθέτως θα της στερούσε πράγματα. Θεωρεί τον εαυτό της ολοκληρωμένο έτσι, με μοναδική επέμβασή μία προσθετική στήθους. (

Πλέον εργάζεται ως κομμώτρια. Στην ερώτηση μας αν ενσωματώθηκε ομαλά στο περιβάλλον της εργασίας, απαντάει πως δύσκολο για αυτήν δεν ήταν τίποτα. Με τον κόσμο, παρόλο που γνώριζε πως υπήρχε ρατσισμός  προς αυτήν, κινούταν όπου ήθελε, επέβαλλε την παρουσία και τον χαρακτήρα της, με εφόδια την άριστη παιδεία -παρακαταθήκη από την οικογένεια της- στον λεγόμενο straight κόσμο και, ουσιαστικά, αυτό ήταν  που κατάφερε με την πάροδο των χρόνων, γιατί, όπως λέει, δεν έχουν αλλάξει πολλά με τα χρόνια. «Ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα με εσένα, αρκεί να μην είσαι του σπιτιού του» λέει χαρακτηριστικά, και προσθέτει « θα σε αντιμετωπίσει όμορφα και γλυκά, αλλά αυτό είναι μία βιτρίνα».

Η Εύα ζει εκτός των κυκλωμάτων εδώ και χρόνια, λόγω της διαφορετικής νοοτροπίας από αυτά, και μας αφηγείται το πώς ο κόσμος σοκάρεται, όταν καταλαβαίνει πως ζει εκτός αυτών των κυκλωμάτων και έχει ενσωματωθεί στην πατριαρχική κοινωνία. Δεν πιστεύει πως την σέβονται, επέβαλε όμως την παρουσία της, χωρίς να αφήνει περιθώρια σε όσους δεν την αποδέχονται να το εκφράσουν. «Ναι μεν μας ανέχονται, αλλά παράλληλα μας θέλουν και στο περιθώριο. Αυτό το πράγμα, εγώ ως μονάδα το έσπασα, γιατί πολύ απλά το ήθελα πολύ. Η κυβέρνηση, και με την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης,  έχει αρχίσει να σπάει τα ταμπού, κάποια θέματα έχουν αρχίσει να συζητιούνται παραπάνω.»

Σε σχέση με το σύμφωνο συμβίωσης, δεν είναι σύμφωνη, θα ήθελε να γίνει νόμιμος ο πολιτικός γάμος ανάμεσα στα ομόφυλα ζευγάρια. Αποδέχεται πως το σύμφωνο είναι ένα βήμα και υποστηρίζει πως ένα ακόμα βήμα είναι η αποδοχή της ταυτότητας φύλου, αλλά, και πάλι, επειδή στην Ελλάδα οι ηλικιακές κλίμακες που αγγίζουν οι Τρανς άνθρωποι είναι κοντά στη ηλικία της, αυτή τη στιγμή είναι μάταια «Είναι καλά βήματα αλλά για τις επόμενες γενιές. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι εγώ κέρδισα από αυτό ή κερδίζω. Θεωρώ πως μία αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί με την εξοικείωση των ανθρώπων με τα Τρανς άτομα, να καταλάβουν πως υπάρχουμε και εμείς ανάμεσα τους και είμαστε φυσιολογικοί, και φυσιολογικοί δεν θεωρούμασταν, εξαιτίας αυτών που ήταν από πάνω τόσα χρόνια και διαμόρφωναν την γνώμη του κόσμου»

 Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα μας. Η ίδια, μέχρι στιγμής, δεν έχει πέσει θύμα κάποιας ρατσιστικής επίθεσης: «Στη δική μου ζωή δεν υπάρχει κάποια αλλαγή, τουλάχιστον εδώ στη Θεσσαλονίκη». Με αφορμή τον ξυλοδαρμό μίας νεαρής ομοφυλόφιλης κοπέλας πρόσφατά στη Θεσσαλονίκη από μέλη της χρυσής αυγής, την ρωτάμε για δικές της ιστορίες: «Αυτά είναι κατάπτυστα πράγματα», λέει με πάθος, «Αυτά δεν έχουν συμβεί σε εμένα. Ακόμα και από την εποχή που ήμουν ομοφυλόφιλο αγόρι, δεν πρόλαβα να περάσω στην ανδρική ηλικία. Έγινα τρανς λίγο μετά τα δεκαοχτώ, οπότε και, λόγω της εμφάνισής μου , δεν με κοίταζαν περίεργα, ούτε έχω αντιμετωπίσει εμφανείς ρατσιστικές συμπεριφορές. Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο κρυφορατσισμός, στην πραγματικότητα όλοι σε κάτι είμαστε ”ρατσιστόμουτρα”, δηλαδή μπορεί να μην βρίσουμε τον έγχρωμο ή τον αλλοδαπό, αλλά να βρίσουμε τον χοντρό»

Το σημαντικότερο για αυτήν είναι, επιτέλους, η Τρανς κοινότητα να κάνει μια προσπάθεια να βγει στο φως. Να βγει να παρελάσει ή να διαμαρτυρηθεί, να απαιτήσει δουλειά, να απαιτήσει μεταχείριση ανθρώπινη. Η ίδια4 -προσθέτει-  θαυμάζει ως ακτιβιστές την Πάολα Ρεβενιώτη, και τον Γιώργο Τσιτσιρίδη, ο οποίος ασχολείται με τους Ρομά.

Κλείνοντας, μας εξομολογείται πως θα ήθελε τα πράγματα να είναι πιο εύκολα για την τρανς κοινότητα, όπως και για τους ομοφυλόφιλους, με τους οποίους τα πράγματα δεν είναι όσο θετικά θέλουν να δείχνουν. Επίσης, πιστεύει πως θα πρέπει να γίνει σκοπός της ΛΟΑΤ κοινότητας το να εξελίσσονται, γιατί αυτός ήταν πάντα και ο δικός της τρόπος σκέψης, το να εξελίσσεται πάντα, οπλισμένη με θάρρος και θράσος, να εξελίσσεται πάντα, και να μην επιτρέπει σε κανέναν να της πει πως δεν μπορεί να κάνει κάτι.