/ Συνέντευξη στον Άρη Γάρο
Από τον “Καϊξή”, στο “Σαν απόκληρος”. Από την Κερασούντα, στο Ηράκλειο της Κρήτης, από την Τουρκία στην Ελλάδα, η Melza Burcu İnce αποφάσισε να αλλάξει τελείως τη ζωή της. Με μοναδικό εφόδιο τη μουσική της παιδεία ήρθε στην Κρήτη και έχει αρχίσει ήδη και εδραιώνεται στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων του Ηρακλείου.
Η Melza Burcu İnce θα τραγουδήσει στο Φεστιβάλ Σπούτνικ στο Ηράκλειο Κρήτης στις 30 Σεπτεμβρίου στην Πλατεία Δασκαλογιάννη και μιλήσαμε μαζί της για να μάθουμε την ιστορία της.
Ποιός ήταν ο βασικός λόγος που σε οδήγησε να φύγεις από την πατρίδα σου την Τουρκία; Επρόκειτο για πολιτικούς λόγους;
M.B.I: Όλοι γνωρίζουν ότι η πολιτική κατάσταση είναι άσχημη, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που με έκανε να φύγω από την Τουρκία. Ο λόγος που αποφάσισα να φύγω ήταν περισσότερο προσωπικός, καθώς, μόλις τελείωσα το Ωδείο άρχισα να σκέφτομαι πώς θα αποκτήσω εμπειρίες στο εξωτερικό και θα μάθω τη μουσική άλλων λαών. Μετά που ήρθα εδώ στην Κρήτη, την αγάπησα και κατάλαβα ότι πήρα μια πολύ σωστή απόφαση. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ.
Αυτόν τον χρόνο, που βρίσκεσαι στην Κρήτη, έχεις εντοπίσει ομοιότητες και διαφορές στην κουλτούρα, την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων;
M.B.I: Θα έλεγα ότι υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές στον τρόπο ζωής. Εδώ πέρα νιώθω πολύ οικεία, έχω πολλούς φίλους που μου φέρονται σαν να είμαι αδερφή τους. Είμαστε και πολύ παρόμοιοι σωματικά, έχουμε και πολλές παρόμοιες αντιδράσεις σε διαφορετικές καταστάσεις. Έχουμε επίσης πολλά κοινά τραγούδια και πολλές κοινές λέξεις.
Η μουσική είναι αυτό που λέμε ”μια παγκόσμια γλώσσα”. Το γεγονός ότι είσαι μουσικός σε βοήθησε να προσαρμοστείς πιο εύκολα στην τοπική κοινωνία και να δημιουργήσεις σχέσεις;
M.B.I: Όταν πρωτοήρθα εδώ, άρχισα να τραγουδάω σε ένα μαγαζί. Μετά από λίγο καιρό, ο κόσμος άρχισε να με μαθαίνει. Γνώρισα και μερικούς ανθρώπους που έχουν καταγωγή από την Τουρκία και συγκεκριμένα από τη Σμύρνη, από το Ικόνιο, ακόμα και από την πόλη που κατάγομαι, την Κερασούντα.
Δεν είμαι σίγουρη αν θα ήταν εξίσου εύκολη η προσαρμογή μου σε κάποια άλλη χώρα, αλλά για την Ελλάδα πλέον μπορώ να απαντήσω “ναι φυσικά”. Ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός ότι άρχισα αμέσως να ασχολούμαι με την μουσική εδώ, και αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν να με μάθουν, ίσως επειδή εδώ στην Κρήτη υπάρχουν πολλοί Τούρκοι και ένιωσα πολύ οικεία, σίγουρα, όμως, ένιωσα πολύ έντονα ότι η μουσική όντως είναι μια πολύ ισχυρή γλώσσα.
Με ποιό τρόπο πιστεύεις ότι η μουσική επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων στην Κρήτη;
M.B.I: Οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ αγαπούν την κρητική μουσική, αλλά επίσης και το ρεμπέτικο και το λαϊκό, και όλα είναι εξίσου διασκεδαστικά. Γι’ αυτόν τον λόγο κι εγώ δουλεύω πάνω στην τουρκική μουσική σε συνδυασμό με την ελληνική, το οποίο ως διαδικασία είναι τρομερά ελκυστικό και για μένα. Οι άνθρωποι εδώ στην Κρήτη ζουν τη χαρά, τη λύπη, τον θυμό, όλα τους τα συναισθήματα στα άκρα. Το βρίσκω πολύ χαρακτηριστικό αυτό και το σέβομαι. Οι ντόπιοι είναι ιδιαίτερα δεμένοι με τη μουσική, που αποτελεί κομμάτι της κουλτούρας τους. Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι δεν έχω συναντήσει κάποιον άνθρωπο που να μη δίνει προσοχή στη μουσική.
Αισθάνεσαι ότι τα ρεμπέτικα ως είδος, δημιουργούν μία μορφή σύνδεσης μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής κουλτούρας;
M.B.I: Υπάρχει ήδη μία σύνδεση, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να καταλάβουν πόσο δυνατή είναι, εξαιτίας της γλώσσας. Έχουμε τόσες πολλές ιστορίες που είναι κοινές, η κουλτούρα μας είναι κοινή, συνεπώς είμαστε δεμένοι σαν αδέρφια. Το ίδιο ισχύει και με τις ιστορίες των ρεμπέτικων τραγουδιών, που είναι επίσης πολύ παρόμοιες, και νιώθω πολύ τυχερή που ανακαλύπτω αυτή τη σύνδεση από “πρώτο χέρι”.
