/ Του Kohelet
Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων της κρίσης, σίγουρα δεν έχουμε συνηθίσει οι κοινωνικές αντιστάσεις να ξεκινούν από τον χώρο του αθλητισμού και δη από τους πρωταγωνιστές των διαφόρων αθλητικών διοργανώσεων. Αντίθετα, οι αναγνωρίσιμοι αθλητές πολλές φορές διατηρούν μια σιωπηλή συγκαταβατικότητα με την κυρίαρχη πολιτική, ακόμα κι αν αυτή θίγει την πλειοψηφία του κόσμου που γεμίζει τις κερκίδες των γηπέδων. Αυτή, όμως, δε φαίνεται να είναι η περίπτωση για ένα κομμάτι νέων, μαύρων, αμερικάνων αθλητών, που τα βάζει με τον βαθιά θεσμικά ριζωμένο αμερικάνικο ρατσισμό και την εκμετάλλευση.
Η αρχή
Dwyane Wade, Chris Paul, Le Bron James and Carmelo Anthony ήταν οι πρώτοι μαύροι παίκτες που χρησιμοποίησαν τη θέση τους και την αναγνωρισιμότητά τους, για να προωθήσουν μια ατζέντα υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων διαφορετικού χρώματος στην Αμερική. Το κίνημα τους -αν και ερχόταν σε μια περίοδο όξυνσης της βίας της αστυνομίας απέναντι σε μη λευκούς- είχε περισσότερο χαρακτηριστικά διαφημιστικής καμπάνιας, παρά ουσιώδη αιτήματα για την καταπολέμηση των αδικιών. Όλα αυτά άλλαξαν όταν τον Αύγουστο του ’16 συντάσσεται ή καλύτερα επανιδρύεται το κίνημα των διάσημων μαύρων αθλητών, από τον ηγέτη των San Francisco 49ers, Κόλιν Κάπερνικ.
Ο Κόλιν, υιοθετημένος γιός λευκού ζευγαριού, αξιοποιήθηκε από νωρίς από μεγάλες επιχειρήσεις στον χώρο του αθλητισμού.Εκτός αυτού, έμελλε να συμβολίσει την αντιφατική φιγούρα της ενσάρκωσης του αμερικάνικου ονείρου στον αχάριστο «ξένο» που δεν εκτιμά τις ευκαιρίες ή την «ευλογία» που του προσέφερε η χώρα του, για ένα μεγάλο τμήμα του συντηρητικού κόσμου των ΗΠΑ. Τον Αύγουστο του ’16 σταματά να στέκεται προσοχή και γονατίζει κατά την απαγγελία του Εθνικού Ύμνου των ΗΠΑ κάνοντας αργότερα την ακόλουθη δήλωση:
«Δε θα σταθώ όρθιος, ώστε να δείξω περηφάνια για μια σημαία που καταπιέζει μαύρους ανθρώπους και ανθρώπους διαφορετικού χρώματος.»
Και συμπληρώνοντας:
«…Υπάρχουν πτώματα στους δρόμους και άνθρωποι [αστυνομικοί] παίρνουν άδειες επί πληρωμή και κυκλοφορούν ελεύθεροι.»
Το μήνυμά του βρίσκει ανταπόκριση σε πολλούς συναθλητές του, αλλά κυρίως στους λαϊκούς εκπροσώπους του κινήματος BLM, στο οποίο γίνεται κάτι σαν ανεπίσημο σύμβολο.
Σήμερα, ο Κόλιν «πληρώνει» κι αυτός με τη σειρά του το τίμημα του θεσμικού ρατσισμού στις ΗΠΑ, αφού -μετά το πέρας του συμβολαίου του με τους 49ers- καμία ομάδα δεν υπέγραψε συνεργασία μαζί του, παρά το νεαρό της ηλικίας του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του. Μάλιστα, η άρνηση των ομάδων, πολλές φορές, συνοδεύονταν από ρατσιστικές δηλώσεις των προέδρων τους για το ποιόν του αθλητή. Παρόλα αυτά, ο ίδιος δεν το βάζει κάτω και φαίνεται πως δέχεται με χαρά τον νέο ρόλο του σαν κοινωνικού ακτιβιστή, δωρίζοντας μάλιστα 1 εκατομμύριο δολλάρια σε οργανώσεις για τα κοινωνικά δικαιώματα, ως απάντηση στην οικονομική εξόντωση που επιχειρούν εναντίον του. Διατηρώντας ένα αισιόδοξο μήνυμα, μεταφέρουμε τις φήμες που τον θέλουν να είναι υποψήφιος δήμαρχος του SanFranciscoτο 2019, σπάζοντας μια μόνιμη αδυναμία θεσμικής εκπροσώπησης των κινημάτων στις ΗΠΑ. Ας σταθούμε μαζί του…
