Η Alexia C έχει τη βάση της στο Παρίσι, τις ρίζες της στην Ελλάδα, αλλά ο πραγματικός της κόσμος είναι η μουσική. Το EP που κυκλοφορεί από την Fishbowl Music Tank αποδεικνύει μέσα από μια άκρως προσεγμένη παραγωγή, τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο κόσμος χαρτογραφείται συνθετικά και περικλείεται μέσα σε τέσσερα τραγούδια.

/Συνέντευξη στην Αδαμαντία Αρανίτη

Μέσα στην καραντίνα είδαμε αρκετές κυκλοφορίες που πραγματεύονταν το ζήτημα του εγκλεισμού. Αντίθετα εσύ επιλέγεις να κάνεις ένα ταξίδι, ονειρικό. Θέλεις να μας πεις πως προέκυψε;

Το ΕΡ συνέπεσε με την καραντίνα αλλά δεν ήταν project καραντίνας, δεν προέκυψε ως ανάγκη να κάνω κάτι δημιουργικό λόγω της απομόνωσης. Ήταν μια δουλειά που είχα στο μυαλό μου πολύ καιρό πριν και δυστυχώς όταν ένιωσα ότι ήταν η σωστή στιγμή για να δουλέψω βρεθήκαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας (!). Παρόλο το παράλογο της όλης κατάστασης – καθώς ανήκω σε αυτούς που ένα χρόνο μετά δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι συνέβη – η απομόνωση με βοήθησε στο να συγκεντρωθώ και να δουλέψω με κατεύθυνση περισσότερο την προσωπική μου αισθητική και λιγότερο το εξωτερικό ερέθισμα. Θέλοντας ουσιαστικά να πω στον ιδανικό μου ακροατή “έλα να πάρουμε το αυτοκίνητο και να κάνουμε μια βόλτα ακούγοντας μουσική, και ας ξεχάσουμε τα πάντα”. 

Τα ρόδια έχουμε συνηθίσει να έχουν ένα στοιχείο οριακά λαογραφικό, ακόμα και στην μαεστρική χρήση ενός σκηνοθέτη όπως ο Sergei Parajanov. Πώς κατάφερες να διαχειριστείς αυτό το στοιχείο αναδεικνύοντας τη γυναικεία τραγουδοποιΐα με ένα τόσο φρέσκο αποτέλεσμα;

Τα ρόδια είναι συνδεδεμένα στο μυαλό μου με μια αίσθηση λήθης και ελπίδας. Είναι κατά κάποιο τρόπο συνώνυμο των κύκλων της ζωής. Και από την άλλη είναι και ένα στοιχείο λαογραφικό με τρόπο πρωτογενές, που ακόμα και αν δεν μπορώ να σου πω από που αντλώ αυτή τη σκέψη, είναι συνδεδεμένο με το βίωμα του παρελθόντος και της μνήμης. Αποφάσισα λοιπόν να “ταξιδέψω” παίρνοντας μαζί μου όλες αυτές τις αισθήσεις με τρόπο ανάλαφρο για να κρατήσω το σύνθετο συναίσθημα που δημιουργούν χωρίς να μπω στη διαδικασία να το αποκωδικοποιήσω. Και ο στόχος ήταν πίσω από οποιοδήποτε μέσο (τεχνικό, ηχητικό, οπτικό) να κρατήσω ακέραια τα μικρά προσωπικά κομμάτια μνήμης και αισθήσεων.

Το βίντεο για το τραγούδι Creams and Dreams μόλις κυκλοφόρησε. Θα μπορούσες να μας ξεναγήσεις στην οπτικοποίηση του τραγουδιού;

Το τραγούδι μιλάει για την παραίσθηση και το σπασμωδικό. Στο βίντεο υπάρχει κάτι από ανάμνηση, κάτι από το παράλογο – αυτού που ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και τρέλας –  και η δύναμη που βρίσκουν τα πρόσωπα (ακόμα κι αν δεν βλέπουμε τα προσωπά τους, δεν ταυτοποιούμε τους χαρακτήρες) να υπάρξουν με όλη την ένταση που διαθέτουν στην πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Ακόμα κι αν αυτή η πραγματικότητα υπάρχει μόνο στο μυαλό τους. Με αυτό τον άξονα έκανα τη σκηνοθεσία, το μονταζ, και το post production με τον Maxime Gaudet ως D.O.P. και την Μαιρη Παρδαλάκη στη κινησιολογια. Στο βίντεο οι τρεις κοπέλες είναι η Μαίρη Παρδαλάκη, η Julie Oona και εγώ, οπότε αυτό ήταν μια πρόσθετη παράμετρος. 

Παρατηρεί ο ακροατής πως σε όλο το δίσκο, διατηρείς μια μουσική συνέπεια. Τα τραγούδια έχουν ένα μοναδικό τρόπο να λένε τη δική τους ιστορία αλλά και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, κάνοντας έναν αρμονικό διάλογο. Πόσο εύκολο ήταν να επιτευχθεί αυτό, συνθετικά;

Η συνοχή ήταν ουσιαστικά αναπόφευκτη. Όσο πιο μοναχική είναι η διαδικασία της δουλειάς και κάποιος προχωράει με τα ίδια μέσα τόσο πιο εύκολα μπορεί να αρχίσει να επαναλαμβάνεται και να χάσει την κατεύθυνση της δουλειάς. Όλα τα κομμάτια μπορεί εύκολα να μοιάζουν μεταξύ τους και ο ακροατής να μην συγκρατεί κανένα κομμάτι και να μην καταλαβαίνει τι ακούει. Το πιο δύσκολο επομένως ήταν να βρεθεί μια ισορροπία, να καταλάβω τι ήθελα να κρατήσω και τι ήθελα να αφήσω πίσω μου και να κρατήσω τη συνοχή με τρόπο μη εμφανή. Για να αντιμετωπίσω αυτή τη δυσκολία έπρεπε να λύσω τεχνικά προβλήματα που με ταλαιπωρούσαν και είχαν άμεσο αντίκτυπο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Όταν το κατάφερα αυτό η δουλειά κύλησε μόνη της και κατάλαβα ότι οι δυσκολίες δεν ήταν συνθετικές αλλά βαθύτερα καλλιτεχνικές. 

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από μια πολύ αξιόλογη εταιρία, την Fishbowl Music Tank, που μετράει ήδη κυκλοφορίες πολύ υψηλού επιπέδου. Πως σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό; 

Η Fishbowl Music Tank και συγκεκριμένα η Θεοπούλα είναι… βασικά δεν έχω λόγια. Η δουλειά που κάνουν, αυτό που προσπαθούν να επιτύχουν μέσα σε μια βιομηχανία που είναι επιθετική και με μηδενική θεσμική στήριξη καθώς και ο ρόλος τους στην εξαγωγή πολιτιστικών αγαθών στο εξωτερικό είναι φοβερά σημαντική. Όταν μου είπαν ότι θα έβγαζαν τη δουλειά ένιωσα ακεραιότητα, που είναι πολύ πιο πολύτιμη από τη χαρά. Ακεραιότητα ως προς τους ανθρώπους με τους οποίους θα δούλευα, ως προς το τι αντιπροσωπεύουν, τι πιστεύουν και τον τρόπο με τον οποίο στηρίζουν την τέχνη. 

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον; Θα σε δούμε κάπου ψηφιακά ζωντανά ή φυσικά ζωντανά; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε;

Δε θέλω να πω χαζομάρες που λέμε όταν δεν έχουμε κανονίσει ή κλείσει κάτι, οπότε εντελώς ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα κάνω τίποτε. Θα δώσω στον εαυτό μου την πολυτέλεια να δράσει με βάσει το ένστικτο και όταν νιώσει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Εν αναμονή αυτής της έκλαμψης θα εμφανίσω και ένα ακόμη βίντεο, σύντομα. 

Βρείτε το εδώ! https://orcd.co/vwb7dvm

Credits: 

Music, instruments, vocals: Alexia C

Guitar (Longtime): Yiannis Tziallas, Vincent Robinson

Mixing: Yiannis Tziallas

Mastering: Sylvain de Barbeyrac

D.O.P. in all videos: Maxime Gaudet