/ Επιμέλεια κειμένου: Καλλιόπη Κακοκέφαλου, Άγης Ρήγας

Στις 24 Μαϊου, όπως και κάθε χρόνο, θα διεξαχθούν οι φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της  χώρας. Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν (ή θα έπρεπε να αποτελούν) την κορυφαία πολιτική διαδικασία των φοιτητικών συλλόγων των πανεπιστημίων. Μία πολιτική διαδικασία η οποία διεγείρει τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα πολιτικά επίδικα που αναδεικνύουν οι δυνάμεις, οι οποίες συμμετέχουν σε αυτήν. Από τα αποτελέσματά της  προκύπτουν και οι δυνάμεις που απαρτίζουν τα Διοικητικά Συμβούλια των Συλλόγων, όργανα τα οποία φέρουν την ευθύνη για την υλοποίηση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εκείνες τις μέρες του χρόνου, παλιότερα, το πανεπιστήμιο θα ήταν γεμάτο κόσμο, θα επικρατούσαν στις παρέες πολιτικές συζητήσεις επί συζητήσεων και οι φοιτητές θα διαμόρφωναν μια αντίληψη για το ποια παράταξη ή σχήμα θα στηρίξουν με την ψήφο τους. Στο παρελθόν, για την μαζικότητα του φοιτητικού συλλόγου και την ζωντάνια των διαδικασιών του καθοριστικό ρόλο έπαιζε η ύπαρξη οργάνων, μέσω των οποίων οι φοιτητές εκπροσωπούνταν στα όργανα διοίκησης με δικαίωμα ψήφου, καθώς και σε πανελλαδικό επίπεδο, η σύσταση της ΕΦΕΕ αποτελούσε την αποτύπωση των συσχετισμών όλων των συλλόγων της χώρας.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, βλέπουμε ότι η ενασχόληση των φοιτητών με τα ζητήματα της σχολής έχει φθίνουσα πορεία και, χρόνο με τον χρόνο, όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τον φοιτητικό συνδικαλισμό.  Η κατάργηση αυτών των οργάνων συνέβαλε με πολύ σοβαρούς όρους στην πολιτική αδράνεια των συλλόγων και την αποστασιοποίηση των φοιτητών από τις Γενικές Συνελεύσεις και, κατ’ επέκταση, από τις φοιτητικές εκλογές. Η συνθήκη της Μπολόνια, ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και το σχέδιο Αθηνά ήρθαν να εδραιώσουν μια κατάσταση νεοφιλελευθερισμού μέσα στο πανεπιστήμιο. Όλα αυτά έρχονται να καταργήσουν την συνδιοίκηση και το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα των ιδρυμάτων, μέσω των εργολαβιών, να αποδυναμώσουν τις συλλογικές διαδικασίες και να εντατικοποιήσουν τις σπουδές. Κύριοι εκφραστές αυτών των πρακτικών είναι οι δυνάμεις της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που αποπολιτικοποιούν τους συλλόγους μη συμμετέχοντας στις διαδικασίες τους, προάγουν τον ατομικό δρόμο και δημιουργούν ένα πελατειακό μηχανισμό, ο οποίος έχει καταφέρει να ηγεμονεύσει μέσα στις σχολές. Αντίθετα, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της ΠΚΣ δεν αντιλαμβάνονται τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, ούτε μπορούν να τους συσπειρώσουν πανω σε κοινά αιτήματα που θα αναζωπυρώσουν το φοιτητικό κίνημα.

Γι’ αυτό λοιπόν, ως Bloco, θέλουμε φοιτητές-φοιτήτριες, οι οποίοι μέσα από τις διαδικασίες των συλλόγων τους, εκτός από την ανάγνωση των προβλημάτων της κάθε σχολής, θα πρέπει να θέτουν δυναμικά τις αιχμές, τις οποίες καλούνται να παλέψουν. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι, με την αποχή των φοιτητών από τις φοιτητικές εκλογές, επιβεβαιώνεται το σχέδιο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων και του ατομικού δρόμου. Το BLOCO είναι δικτύωση σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, που διεκδικεί ένα συνολικό σχέδιο για τον εκδημοκρατισμό του πανεπιστημίου, ένα σχεδιο στο οποίο οι φοιτητές, μέσω των συλλογικών τους οργάνων, θα κληθούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σκοπός της πρωτοβουλίας μας είναι η συμμετόχη όλων των φοιτητών στη λήψη αποφάσεων, και όχι η τυφλή υπακοή σε κομματικές γραμμές, αλλά η παραγωγή πολιτικής από τα «κάτω».

 

Το BLOCO παλεύει για την διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου,για τον εκδημοκρατισμό και την μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων και για την οικονομική διαφάνεια, τόσο στην έρευνα, όσο και στο εσωτερικό των πανεπιστημίων.

Το Blocο παλεύει για την διασφάλιση του δωρεάν και δημοσίου χαρακτήρα του πανεπιστήμιου. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο όπου όλες και όλοι χωρούν  χωρίς διακρίσεις, προσανατολισμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της αγοράς. Γι’ αυτό διεκδικούμε μέριμνα για όλους και για όλες, ώστε κανένας φοιτητής να μην αποκλείεται για οικονομικούς λογούς από το δικαίωμά του στη μόρφωση. Πιο συγκεκριμένα, διεκδικούμε δωρεάν σίτιση, στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους φοιτητές. Θέλουμε φοιτητικές λέσχες υπό την διαχείριση των ιδρυμάτων και όχι των εργολάβων, οι οποίοι λειτουργούν με γνώμονα το προσωπικό κέρδος, ζημιώνοντας με πολλά παραπάνω χρήματα το πανεπιστήμιο. Παλεύουμε για την βελτίωση των συνθήκων διαβίωσης στις εστίες, αλλά και για την ανέγερση νέων εστιών αξιοποιώντας δημοσιά κτήρια που δεν χρησιμοποιούνται. Το Bloco στέκεται απέναντι στις καθηγητικές ελίτ που κακοδιαχειρίζονται  τα χρήματα για τα ερευνητικά προγράμματα, διεκδικώντας πλήρη διαφάνεια.

Το Blocο παλεύει, ακόμη,  για την προάσπιση και την μαζικοποίηση των φοιτητικών συλλογών. Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι ο πυρήνας των συλλογικώναποφάσεων και διεκδικήσεων των φοιτητών είναι οι γενικές συνελεύσεις, εμείς παλεύουμε για την επαναφορά της δημοκρατίας και την δυνατότητα συνδιαμόρφωσης μέσα σε αυτές. Θέλουμε ζωντανούς φοιτητικούς συλλόγους και εκπροσώπηση στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου. Γι’ αυτό, παλεύουμε για την κατάργηση των αντιδραστικών συμβουλίων διοίκησης, που προωθούν τα συμφέροντα συγκεκριμένων καθηγητών, οι οποίοι θέλουν οι φοιτητές να μην έχουν δυνατότητα λόγου και έκφρασης. Τέλος, διεκδικούμε την πλήρη επαναφορά του ασύλου, απέναντι σε κάθε συντηρητική φωνή, που δεν θέλει οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να εκφράζονται, να πολιτικοποιούνται και να ευαισθητοποιούνται μέσα στον κοινωνικό τους χώρο.

 

Διεκδικούμε την επαναφορά της Συνδιοίκησης, γιατί θέλουμε ως φοιτητές να υποχρεώσουμε συγκεκριμένους κύκλους καθηγητών, τους τεχνοκράτες των συμβουλίων ιδρύματος, καθώς και όλους αυτούς που ονειρεύονται διασπασμένα πτυχία, κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα και διαφθορά στην οικονομική διαχείριση των κονδυλίων -αναφορικά με τη μέριμνα και τα ερευνητικά προγράμματα- να απολογούνται στη φοιτητική κοινότητα. Πέρα από τον έλεγχο, η Συνδιοίκηση δίνει ισχύ στα αιτήματα των φοιτητών, καθώς έχουν πλέον δικαίωμα ψήφου και συναπόφασης σε όλα τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν την σχολή τους στα όργανα διοίκησης. Η εκπροσώπηση των φοιτητών στην διοίκηση των ιδρυμάτων, και, συνεπακόλουθα, το δικαίωμα της ψήφου τους, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι λόγος υποβάθμισης των αγωνιστικών/συλλογικών διεκδικήσεων τους, αλλά ένα ακόμα εργαλείο, το οποίο θα συμβάλει στην προώθηση εκείνων των θέσεων (ενιαία και αδιάσπαστα πτυχία, σίτιση στέγαση για όλες/όλους, δωρεάν μετακινήσεις για τους φοιτητές), που συντελούν στην βελτίωση των ζωών τους, μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο.